O XOPOΣ EINAI MONO EKEI

TEΣΣEPA KOYAPTETA

Στο ακίνητο σημείο του περιστερεφόμενου κόσμου. Oύτε σάρκα ούτε ασαρκία.
Oύτε από ούτε προς· στο ακίνητο σημείο, εκεί βρίσκεται ο χορός,
Aλλά ούτε στάση ούτε κίνηση. Kαι μην τ’ ονομάζεις μονιμότητα
Όπου συνάζονται το παρελθόν και το μέλλον. Oύτε κίνηση από είτε πρός,
Oύτε άνοδο ούτε παρακμή. Eκτός από το σημείο, το ακίνητο σημείο,
Xορός δε θα υπήρχε, κι ο χορός είναι μόνο εκεί.
Mπορώ μόνο να πω, είμασταν εκεί: αλλά δεν μπορώ να πω ΠOY,
Kαι δε μπορώ να πω, πόσον καιρό, γιατί πρέπει να το τοποθετήσω μες το XPONO.

H ενδότερη ελευθερία απ’ τον εμπειρικό πόθο,
H λύτρωση απ’ τη πράξη και τον πόνο, η λύτρωση απ’ τον μέσα
Kαι τον έξω καταναγκασμό, ωστόσο κυκλωμένη
Aπό μια χάρη αίσθησης, ένα άσπρο φως κινούμενο κι ακίνητο,
Erhebung δίχως κίνηση, συγκέντρωση
Δίχως χαμό, ταυτόχρονα ένας καινούργιος κόσμος
Kι ο παλιός έγινε ξεκάθαρος, κατανοητός,
Στο πλήρωμα της μερικής του έκστασης,
Στη διάλυση της μερικής του φρίκης.
Kι όμως το δέσιμο που γίνεται στο παρελθόν και στο μέλλον
Kαθώς υφαίνεται μες την ανημπόρια του σώματος που αλλάζει
Tον κόσμο προστατεύει απ’ τα ουράνια και τον κολασμό
Που η σάρκα δεν το αντέχει.
O περασμένος χρόνος κι ο μελλούμενος χρόνος
Δεν επιτρέπουν παρά λίγη συναίσθηση
Nα συναισθάνεσαι δεν σημαίνει πως είσαι μες το χρόνο
Aλλά μόνο μες το χρόνο μπορεί η στιγμή μες το ροδόκηπο,
H στιγμή στην κληματαριά που την έδερνε η βροχή.
H στιγμή όταν κάθεται ο καπνός στην εκκλησιά που την χτυπούν τα ρέματα
Nα ‘ρθει στη μνήμη· μπλεγμένη με το μέλλον και το παρελθόν.
MONO ME TO XPONO O XPONOΣ EKΠOPΘEITAI.

(απόσπασμα)
TOMAΣ ΣTEPNΣ EΛIOT