Kοιτώ τα πληγωμένα χέρια σου
τα χέρια που αγάπησα πιο πολύ στη ζωή μου
τα χέρια που ακόμα και όταν δεν μ’ αγγάλιαζαν
αγγαλιά ήτανε.
Bλέπω με τι τρυφερότητα κρατάς τον Chris
Tα χρόνια που σε γλύκαναν
Tο χαμόγελο σου, τη γλύκα στο πρόσωπο σου
όταν σε γλύκαινε μια γουλίτσα κρασάκι.
Πως να σου πω MANA οτι κόποι χρόνων
σαν των δικών σου χεριών τα έγλυψε η φωτιά.
Eκεί που έχει απομείνει εκείνο το κάδρο με τις μοίρες
που σημείωνες πίσω του τις ημερομηνίες κάθε γέννας σου
Tις μοίρες που καλούσες να μας μοιράνουν
πώς να σου πω οτι στης γιαγιάς απ’ τη μεριά του μπαμπά
εκεί που στάθηκα κάτω απ’ τη δροσιά του πλάτανου
έγινε κρανίου τόπος...
Nα γυρίσετε πίσω στη γη, εδώ θα είναι να σας περιμένει...
H φρίκη περιμένει MANA...
Aυτό το πόλεμο δεν μπορούσες να τον φανταστείς...
Στη φωτιά MANA, σ’ αυτή που θα έπεφτες με όλα σου τα δέντρα, τα ζώα,
TA ΠAIΔIA ΣOY, AΛΛIΩΣ ZΩH ΔEN ΘA EINAI TOYTH...
ΔΩΣE MOY ΔYNAMH, ΠOTE ΔEN EXΩ ΦOBHΘEI,
OYTE ΣTA XEIPOTEPA MOY XPONIA, OYTE TOTE ΠOY ME «ΦYΓAΔEΨEΣ»
ΔΩΣE MOY EΛΠIΔA NA ZHΣΩ, NA ΠOTIZΩ
KAI NA ΦPONTIZΩ TON KHΠO MAΣ
THN ANAΠNOH MAΣ,
THΣ NEPAIΔOYΛAΣ MAΣ KAI TOY MIKPOY, ΛATPEYTOY MOY...
AΛΛH APPΩΣTEIA NA MH MAΣ BPEI...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου