Καλή χρονιά!!!!!

Να έρθει, 

γλυκός σαν καραμέλα, 

φωτεινός σαν Ήλιος και δημιουργικός-

σαν ξερόκλαδο που θα μπουμπουκιάσει... 

Αγάπη και Υγεία σε όλους!!!!!!!

Xρόνια πολλά!

Καλά Χριστούγεννα!

Να περάσετε όμορφα, γλυκά!

Ο χρόνος κατοικεί στις λέξεις...

Βαθύ το πηγάδι

Ο χρόνος κατοικεί στις λέξεις, κρυφά

Οι άγιοι στα υπερώα

και η Άνοιξη

στις φλέβες του χειμώνα.

Κυπαρίσσης Πάνος

ξεχάστηκα...

σταγόνες κρέμονται

όλα νοτισμένα, απέναντι

ησυχία, γυμνό το σκηνικό

σαν εσωτερική στροφή...

...

μοναχικές φιγούρες...

θα μπορούσα να τις ντύσω με χίλιες λέξεις,

το σώμα, το άλλο σώμα...

μνήμη...

To αίμα σου πάγωνε κάποτε σαν το φεγγάρι,

μέσα στην ανεξάντλητη νύχτα το αίμα σου

άπλωνε τις άσπρες του φτερούγες πάνω

στους μαύρους βράχους τα σχήματα των δέντρων και τα σπίτια

με λίγο φως από τα παιδικά μας χρόνια.

Γ. Σεφέρης

ούτε καν τα φύλλα...

ούτε καν τα φύλλα

γίνεται να πέσουν με τόση απαλότητα

ή να τ’ αγγίξει κανείς τόσο ελαφρά όσο το άγγιγμά σου

στο οποίο, πολύ απλά, ξετυλίγομαι

όπως ξετυλίγεται ένα φύλλο στις αρχές της άνοιξης , ή

διπλωμένο, ξεδιπλώνεται μες στη μισάνοιχτη παλάμη σου

αν όμως δεν το θες, αντί γι’ αυτό θα τυλιχτώ

όπως τυλίγεται ένα φύλλο έτοιμο να πέσει

που διπλώνεται μόνο του ξανά και ξανά

κι εσύ θα περάσεις

κι ο χειμώνας θ’ αντηχήσει

εκκωφαντικά

MATTHEW HOLLIS, Ground Water, Bloodaxe 2004

(μετ. Χρύσα Φραγκιαδάκη, ηλεκτρονικό περιοδικό ποίησης  

Poema,  http://www.poema.gr/poem.php?id=234&pid=23)

~~~~~~~

βγες απ' το ποίημα
κάντο στίξεις, λέξεις
στροφές...

Mια πληγή ο κόσμος...

Υπάρχουν μονοπάτια που μπορείς να διαβείς,

μια εισπνοή και βρέθηκες σ' άλλους τόπους,

μια εκπνοή, ίσαμε ν' αποβάλλεις όποιο σκουπίδι...

Ευτυχώς που τούτη η διαδικασία έχει τη δυνατότητα

να σε πάει σε μέρη ΑΠΑΤΗΤΑ...

σταλτό τῆς ὀμορφιᾶς...

Δυνάμεις πολλῶν ἵππων σέ κάτι 

σταλτό τῆς ὀμορφιᾶς κιόλας φευγάτο.

Ὀ. Έλύτης

...

[...]

ΣΑΝ ΜΠΛΟΥΖ

Τί μοῦ χτυποῦσες νύκτωρ ἀπὸ πάνω Ὕψιστε

τὸ πάτωμα μὲ τὸ πάνθ᾿ ὁρῶν μπαστούνι σου;
Τὸ πιὸ σωστὸ νὰ ῾ρχόσουν νὰ βοηθήσεις.
Δὲ μ᾿ ἔβλεπες; Μάζευα πεταμένη ἀνθρωπότητα
ἀπὸ τὸ σκουπιδιάρικο ἑνὸς ντοκιμαντὲρ — ἀποπνικτικὴ
ἡ πείνα ἀνάδινε θλίψη σκουρόχρωμης φυλῆς σου.
Δὲν ἔβλεπες πόσο βαριὰ ἔκλειναν ἕνας ἕνας
οἱ μαῦροι κύκλοι γύρω ἀπὸ τὰ μάτια της;

Καλά, τί ἔγιναν οἱ ἄρτοι; Ὁ Ἅγιος
φούρναρης ποὺ ζύμωσε τὸν πολλαπλασιασμό τους
καὶ ἔφαγαν πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν
μήπως ἦταν ρατσιστής;

Κορίτσια — οἰκεῖο τρυφερὸ παιχνίδι
κατάλληλο δῶρο γιὰ κοῦκλες μικρῆς ἡλικίας —
κεῖνται στὰ φορεῖα τοῦ ἥλιου.
Ἐβιάσθη ἡ διάπλασή τους, ὅπου νά ῾ναι
θὰ ἀποκτήσουν ἀραπάκι χῶμα νόθο
Σὺ μᾶλλον ὁ Πατέρας.

Βρέφη κρεμασμένα στὴ θηλὴ τοῦ γόου
κάτι πέτσες μάνες ποὺ στίβουν στίβουν
τὴν εἰκόνα νὰ κατεβάσει γάλα.

Ἰσχνότης ζωγραφίζει ἐπὶ διαφανοῦς μεμβράνης
ταχεῖς σκελετοὺς ποὺ πλέκουν ἀγόρια.
Δεκάχρονα περίπου —σύγκρινε· στὴν ἡλικία τους
Ἐκεῖνος δωδεκαετὴς ἐκήρυττε ναὸν συσσυτιάρχην·
ἁπανταχοῦ.

Δὲ θὰ τὸ πιστέψεις, ἐτοῦτα δῶ τὰ πλάσματα
μαζὶ καὶ τὸν Χριστὸ ὅταν ἀκόμα ἤτανε σταυρουλάκι
κόσμημα πανάλαφρο στὸν ἀνήφορο λαιμὸ
ἐγὼ τά ῾χω γεννήσει· ρόδινα. Τότε ποὺ ἦταν δυνατόν.
Τότε ποὺ συνέλαμβανα εὐθὺς
μὲ τὸν παραμικρὸ ἄγγελο τοὺς κρίνους
μυρίζοντας ἁπλῶς καὶ μόνο τὸν λευκὸ
παρθενικὰ ἀνύποπτον ἀκόμα εὐώδη κόσμο.

Γι᾿ αὐτὸ κι ἐγώ·
τρύπησε ὁ κουβὰς τῆς ματαιοπονίας
καὶ δὲν τῆς ἀγοράζω ἕναν καινούργιο.

Kική Δημουλά

σιωπή...

«Ίσκιοι πουλιών»

Tο χωράφι στρωμένο

με μικρά κίτρινα μήλα

σαπίζουν

ίσκοι πουλιών περνάνε

πάνω στα μήλα

οι χθεσινές εφημερίδες

πλέουν στο ποτάμι

ανάμεσα στις πάπιες

κι αντίκρυ το βουνό

ερωτικό _

θα 'ρθω.

Γιάννης Ρίτσος, «Ίσκιοι πουλιών»

χορεύουν βαλς...

Σωροί τα φύλλα

χορεύουν βαλς καθώς τα προσπερνάω

Κι ύστερα νάχεις να λες

δεν από ποίηση μικρό,

ταλαιπωρημένο...