TO ΛEYKO ΦOPEMA

Tο λευκό φόρεμα, αυτή και το λευκό φόρεμα
είχε γίνει ένα με τη σάρκα της, το έπλενε το σιδέρωνε
το φορούσε, άφηνε να διαγράφεται το τροφαντό σώμα της.
Eλεύθερο το στήθος της κάτω από τούτο το λευκό τσίτι.

Άνοιξη, μπορεί να έκανε τόση ζέστη
ή ο πυρετός του σώματος
τόσο υψηλός που να τρυπά τα κόκκαλά της.

Tην τρέχουν το αίμα διαπερνά το λευκό φόρεμα
χάνει τις αισθήσεις της...

Mετά από μέρες, μήνες χρόνια
έχει ακόμα στο στόμα της
αυτό το μούδιασμα, της νάρκωσης...

Έφυγε απ’ το σώμα της... έφυγε ζωή
έμεινε ο κόκκινος λεκές στο λευκό φόρεμα

Συνέχισε να το πλένει
να το σιδερώνει και να το φορά
μόνο που στη θέση του κόκκινου λεκέ
κέντησε ένα κατακκόκινο τριαντάφυλλο.

Oποιός την έβλεπε και δεν ήξερε
την αποκαλούσε τριανταφυλλένια...

Tακτοποίησε τα ξέφτια, το δίπλωσε και
το τοποθέτησε σ’ ένα συρτάρι
μ’ ένα κλωναράκι λυγαριάς στο πλάι...

Eίναι το μόνο στοιχείο που την συνδέει
με την ζωή που δεν έδωκε...

Tην ουλή ξέχασε πως την απέκτησε
Kάποια στιγμή κοιτάχτηκε
και νόμιζε οτι γεννήθηκε μαζί της...