γύρω από τον κορμό
του ωραίου δέντρου
ελίσσεται
και χορεύει
η ωραία μιγάς
το δέντρο είναι ολάνθηστο
αλλά και το κορμί
της ωραίας μιγάδος
ωσαύτως:
απ’ τα λουλούδια – τις ρώγες – των μαστών της
τη λαμπρότητα της απαλής κοιλιάς
των σφαιρικών γλουτών
των άψογων μηρών
στο φουντωτό σκοτεινό δάσος της ηβικής χώρας
την πλούσια κόμη
όπου σκορπάει τα βαρειά της μύρα
ως κυματίζει ξέπλεκη –ελεύθερα–
σιτοβολώντας μέσα στη νύχτα
το δέντρο είναι μιά μαγνόλια
κι’ η ωραία μιγάς
είναι κι’ εκείνη μια μαγνόλια
χυμώδης
πλούσια
κι’ ηδονική
ποιό είναι ωραιότερο
του ωραίου δέντρου
του ωραίου κορμιού;
τ’ ω ρ α ί ο κορμί
γιατί το δέντρο γιά πάντα του μνήσκει βουβό
–ούτε κι’ οι πιό τρελοί ανέμοι δεν ημπορούν
να σείσουν το βαρύ πυκνό φύλλωμα και τα σαρκώδη άνθη–
ενώ τ’ ωραίο το πλούσιο κορμί
πάει κι’ έρχεται
μεθάει παράφορα
κλαδοκορμόριζα
δονείται
και στον
παραμικρό ψίθυρο
του
«ΣE AΓAΠΩ»
«Στην κοιλάδα με τους ροδώνες»
NIKOΣ EΓΓONOΠOYΛOΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου