Πόσες φορές φτάνει στα χείλη μου εκείνη η λέξη...
να τη πω ή να μη τη πω?
Δραπετεύω, τρέχω και φτάνω σ' αυτό το μικρό ελαιώνα, φθινόπωρο, σύννεφα, βροχή, γλυκές πινελιές, μια μικρή καταιγίδα κι EΓΩ σ' αρπάζω για 'κείνο το χορό που με κάνει ανάλαφρη, γι' αυτή τη φωνή που με τραβάει σαν κλωστούλα στον ουρανό...
Έρχονται όλα τα όνειρα και με τρέχουν και λέω για φαντάσου... μα πως ονειρεύεσαι μ' ανοιχτά μάτια μικρή μου, τι οραματίζεσαι... «μίλα μου , μίλα μου»...
Σε βρίσκω, στην αναπνοή, στο λουλούδι, στο δρόμο, στη προσευχή, στην ευχή, στη ποτισμένη ψυχή μου...
Στη λέξη που δεν βρίσκω γιατί δεν υπάρχει να περιγράψει τα βήματα μου, τη ψυχή μου... μόνο νοιώθει, όπως το ελεύθερο πουλί!!!!!!
Aυτοί οι στίχοι, από «τα τραγούδια της Aφρικής», του Nικόλα Bαγγελάτου, διαλεγμένοι για σένα.
«Tης μέρας ο γιορτινός περίπατος τελειώνει
και δύση πορφυρόφεγγη βάφει τους μακρινούς ορίζοντες―
σκοτείνιασμα βαθύ σκεπάζει
τα βουνά, τις πεδιάδες
και φέγγει της ψυχης μου η χαρά ανέσπερη!
Aπό φυλλωσιές αδιάβατες
αργά στης νύχτας το αργυρό ρολόι ξεπροβάλλουν
πάθη απ’ της ψυχής μου τη χλοερή γαλήνη,
λυγερόκορμα του πόθου μου θηράματα να κυνηγήσουν,
και να τα φέρουν πίσω στη μυστική μου κλίνη!»
5 σχόλια:
...ναι είσαι φως, μέσα μου φωτίζεις...
ναι σ' αγαπώ, στο λέω εδώ, στη μυστική μου γωνιά στο 'χω γραμμένο, στη πέτρα τη χορταριασμένη, ναι το ξέρεις, αλλά όλο αμφιβάλεις, αλλά όλο μικραίνω... για να σε χωράω, για να με χωράς, μες τη χούφτα μου!
...ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ...
Άνεμος κι αέρας
θάλασσα και κύμα
βότσαλο κι ακτή
μια αγκαλιά , πελώρια ανοικτή
μέσα της να σε κλείσω..
Μην φύγεις..
Μείνε κι απόψε εδώ
μες του ονείρου μου την πλάνη
να ξορκίσουμε μαζί ότι μας εχει χωρίσει...
καλό σου σαββατοκύριακο
spy
ναι, μέσα στα όνειρα, έρχονται, φεύγουν και πάλι απ' την αρχή, σαν τα σύννεφα, καλή σου μέρα!
melomenos
τι όμορφα λόγια, γλυκά σαν τ' όνομα σου,
ένας ποιητής νεραϊδοχτυπημένος,
δεν φεύγω... μες του ονείρου τη πλάνη
τριγυρνώ, κάπου θα σε βρω...!
καλό σ/κ και σε σένα και στις νεραϊδούλες σου
Δημοσίευση σχολίου