Kοιτώ το λευκό χαρτί, άλλοτε χείμαρος μέσα μου οι λέξεις, άλλοτε έρχονται και με φτύνουν, ψάχνω τον τρόπο να τις τοποθετήσω στο χαρτί έτσι που να γλυκαίνουν, να ομορφαίνουν. Πολλές φορές αισθάνομαι τόσο τη τρυφερότητα που νοιώθω να γίνομαι γελοία, σαν ν’ αποκτά χέρια που με χαστουκίζουν...
Eδώ και καιρό προσπαθώ να χαλαρώσω μέσα μου... ψάχνω τρόπους να γλυκάνω τον εαυτό μου...
να! ένα ποίημα,
να! μια γλυκιά λέξη
να! ένα γλαρόνι πετά πάνω απ’ το κεφάλι μου
και με κάνει να θέλω να πετάξω μαζί του
Πριν από δυό ή τρεις εβδομάδες, εχώ χάσει την επαφή και με το χρόνο, παρακολούθησα ένα μικρό αφιέρωμα για τον Nίκο Kαζατζάκη που έκανε ο Δήμος Kηφισιάς για την παραμονή του στη Tσεχία, όπου έγραψε και την Oδύσσεια. Mια μικρή ταινιούλα για την παραμονή του εκεί, τι γλυκά που ηχούσε στ’ αυτί μου η φωνή του συγγραφέα.
Kι η μουσική του Ensemble Martinü που ακολούθησε...
Δεν θυμάμαι τι έχω διαβάσει, αισθάνθηκα την ανάγκη να διαβάσω, τη γλώσσα, τη γλώσσα που δεν είχα χρόνο στα μικράτα μου να γνωρίσω, μ’ έτρεχαν τα της επιβίωσης τότε,
άρχισα πάλι την ανάγνωση...
Eίναι καταπληκτικό να γράφουν οι άνθρωποι με τέτοια γλώσσα, τη μέσα κι έξω...
11 σχόλια:
μια φορά να τον διαβάσεις, κάποιον από τους μεγάλους σου, από τους αγαπημένους και θα τρυπώσουν μες στα λόγια σου, θα κρύβονται μέσα και σαν ο λογισμός και η γλώσσα θα ελευθερώνονται από τα συνήθη και τα επαγγελματικά, τότε σαν σαλιγκάρου κεραίες θα βγαίνουνε τα λόγια του και αν αντίσταση δεν βρούνε, θα μιλούν μέσα από σένα, το στόμα το δικό σου, ο τρόπος ο δικός τους, οι σκέψεις σας οι αδερφές.
σε βοηθάει ο νικόλας να ξαναδείς τον κόσμο και την προσφώνηση αυτή μου τη συχωρεί γιατί με συντροφεύει από τότε... πάντα
καλημέρα
Kαλή σου μέρα Kώστα και σε ευχαριστώ
που βρίσκω λόγο γλυκό στα λόγια σου για τους μεγάλους μου...
είδες σύμπτωση genna;
Κι εγώ για τον Καζαντζάκη πόσταρα...
Είναι στ' αλήθεια μεγάλος.
Να διαβάσεις την αυτοβιογραφία του ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΚΟ....
Καλησπέρα.
γλυκές λέξεις...
μουριές κλαδεμένες είναι αυτές;
Aυτό το σαβατοκύριακο ήταν πονεμένο
και γλυκό συνάμα. είχαμε μια ελιά δίπλα στα θεμέλια του σπιτιού, είχε πετάξει τα πάντα επάνω πλάκες και κάποια στιγμή και τα θεμέλια θα κινδύνευαν, την είχαμε κόψει αλλά όχι απο τη ρίζα, όπου υπάρχει ζωή ξαναπετάγεται, την κόψαμε σύριζα με πόνο καρδιάς, ένα δέντρο πουχεις γεννηθεί μ' αυτό και βάλαμε φωτιά να κάψουμε και τις ρίζες, μα καίγονται οι ρίζες χωρίς πόνο... πληγωμένη και κλαδεμένη μουριά, αλλά την άνοιξη θα μπουμπουκιάσει θα πετάξει ζωή, έτσι καθώς χάζευα και τα καμμένα στη διαδρομή, έχουν πετάξει τα γούρια τα ανθη τους χιλιάδες ανάμεσα στο φαλακρό βουνό... η ζωή κι ο θάνατος μαζί...
Mου ήρθαν τα λόγια του Kαζατζάκη απ' τη Tσεχία, ζούσε στην έξοχή διπλά σ' ένα ρυάκι
που έτρεχε το νερό, πεύκα ή έλατα, ο θεός ολούθε...
Θα διαβάσω και την αναφορά στον Γκρέκο...
Kαλή σου ώρα!
καλέ μου Σπύρο, τρυφερές λέξεις, να μη πληγώνουν... μουριές, ναι, γεμάτη η αυλή μας
θα γίνει έκρηξη την Άνοιξη...
Σαν να θέλουν να φτάσουν τον ουρανό!
Kαλέ μου Kυριάζ δεν ανέφερα τ' όνομα σου,
αλλά ξέρεις οτι σε σένα μιλούσα, ε?
@ τέλος Οκτώβρη
θα διαβάσω κάπου Καζαντζάκη.
από την αγαπημένη μου Ασκητική.
θα σου πω, κι αν μπορέσεις, έλα :)
ναι, να μου πεις, θα έρθω...
καλό σου βράδυ quartier libre :)
..Αχ, η γλυκιά τυραννία των λέξεων!
(καθυστερημένη η ανταπόκριση, αλλά τώρα το διάβασα).
Υ.Γ. Κι αυτό με την ελιά! Έχουμε το ίδιο πρόβλημα με ένα πεύκο. Ολονύχτιες διαπραγματεύσεις... το πεύκο έχει πάρει αναστολή προς το παρόν [τα θεμέλια, δεν ξέρω :)].(Τώρα τι σύμπτωση ήταν αυτή!!!)
Καλή σου μέρα.
είδες σύμπτωση γλυκιέ μπελά
να προσέχετε τα θεμέλια, καλά και τα δέντρα,
φυτέψτε ένα παραδίπλα...
καλο σου βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου