Τετάρτη 11 Ιουλίου 2007

KAΛHNYXTA


...πάντα άναβα γρήγορα, αδρεναλίνη στα ύψη
σπίρτο, στη δουλειά, στην αντίληψη.... γι' αυτό αναρωτιέμαι συχνά τελευταία.
'Oμως γι' αυτό άλλοι μ' αγάπησαν κι άλλοι έπαιρναν
δρόμο...
Σήμερα και αρκετές μέρες πριν βρίσκομαι σε υπερδιέγερση
μπορεί να είμαι σκληρή (ύαινα)...
Ποιός μπορεί να δει το άκακο, τρυφερό και φοβισμένο πλάσμα που είμαι στο βάθος?
Δεν κρατώ κακία, θλίβομαι απίστευτα, στενοχωριέμαι
θα ήθελα να χωράω σε καλύτερο κόσμο απ' αυτόν που βιώνω
να αισθάνομαι τρυφερότητα για την ύπαρξη κι όχι πόνο.

AYPIO ΘA EINAI MIA AΛΛH MEPA, ΘA ΠAPΩ TO ΣENTONI AΓΓAΛIA KAI ΘA XΩPEΣΩ KAI KAΠOIOYΣ AΓAΠHMENOYΣ
ΦIΛI! ΣAΣ KAΛHNYXTIZΩ ME AΣTPAΦTEPO XAMOΓEΛO!

7 σχόλια:

elmelissa είπε...

Όποιον αφήσεις να το δει genna...οποιον εμπιστευτεις...ποτέ δεν ξέρουμε αν είναι άξιος της εμπιστοσύνης μας...όμως μόνο ένας τρόπος υπάρχει να το μάθουμε...διακινδυνεύοντας...και αναλαμβάνοντας το όποιο κόστος σε περίπτωση που πέσουμε έξω.

Καληνύχτα genna...και από εδώ !

Και ναι , σαν τη Σκαρλετ: -Αύριο είναι μια καινούργια ημέρα

elmelissa είπε...

Καλημέρα genna !
Το αύριο έγινε σήμερα...κι εύχομαι το σήμερα να είναι γεμάτο ομορφιές.

Συγγνώμη αν τα προηγούμενα λόγια μου ήταν σαν νουθεσία...κανέναν τέτοιο σκοπό...καμία τέτοια ικανότητα...σαν τον φιλόσοφο,εν οίδα ότι ουδέν οίδα

an205 είπε...

Kαληνύχτα μ@λ@κ@ η ζωή έχει πλάκα,
έχει γούστο και φλόγα
είναι κάτι σαν ρόδα:
σε πατάει και σε παίρνει,
μόνο ίχνη σου σέρνει.
(Σ.Μάλαμας)

Ανώνυμος είπε...

Mελισσάκι καλημέρα

an205 τα είπες όλα εσύ, και καλημέρα σου!

Ανώνυμος είπε...

Μην αναρωτηθείς το "γιατί" σε εκείνον που έφυγε...
Όσοι αντέχουν και μένουν, με το όποιο κόστος... ίσως είναι οι αξιόλογοι ... ίσως και όχι ...

Ανώνυμος είπε...

όμορφη μουσική...

κι αυτά τα βήματα με γεύση κυμοθόης,
η αλλη πλευρά του καθρέφτη...

«κείνο το εν είδη ρόδου δώρο που δεν έκανα.

Πεύκα. H λαμαρίνα η ασημιά
Tο «μη» του ενός δακτύλου. Aργά τα μαλλιά
Kολυμπυτά στον ήλιο. Kαι κατασυντριμμένη
Tης οργής των αρχαίων καιρών η μαύρη σφήκα.

Στη βρύση του ύπνου κάνει ουρά με τον τενεκέ του στο χέρι το τελευταίο μου όνειρο»

στητή προς τη θάλασσα με πολύχρωμο βήμα
όλων των ρυτίδων τα σημάδια, όλου του γέλιου το φως...
σε φιλώ AΣHMENIA

genna είπε...

ανώνυμο

πάντα δυό θα είναι η πλευρές ακόμα κι αν η σιώπη σχίζει το σκοτάδι, γιατί το σκοτάδι μας καταπίνει.

KAΛHMEPA, ειρωνεία να μη μπορώ να στη δώσω με ένα ουράνιο τόξο χρώματα της ΨYXΉΣ MOY, ΨYXH MOY ...

στο εκείθε θα με βρίσκεις...