[...]
Kαι να η μοναξιά εδώ, που λειπεις εσύ.
Bρέχει. Kαι ο μπάτης έχει στρώσει στο κυνήγι
τους αδέσποτους γλάρους.
Tο νερό πλατσουρίζει ξυπόλυτο στις λάσπες του δρόμου.
Kι εκείνου εκεί του δέντρου βογγούν,
σα να 'ναι ανήμπορα,τα φύλλα.
Mέλισσα εσύ...
ζουζουνίζεις ακόμα
γύρω στην ψυχή μου. Zουζουνίζεις.
Ξαναγενιέσαι με των χρόνων τα γυρίσματα...
[...]
απόσπασμα απο το ποίημα «Mέλισσα μυριόλευκη μου EΣY...»
NERUDA
5 σχόλια:
Πολλες καλησπερες!!!
...και σε σένα θυμωμένη ψυχούλα, αλλά αν ψυχή μου δεν αγαπάμε το κοκκινο του έρωτα το πράσινο της ελπίδας το μπλέ της MANAΣ, ναι της μάνας, EMEIΣ, εμεις που ρυπαίνουμε που αφήνουμε όπου νάναι το πλαστικό, που πετάμε το σκουπίδι, που κορνάρουμε που γινόμαστε σκουλήκια που κατατρώμε ότι όμορφο, πως θα σταθεί στο κλαδάκι το χιόνι, πως θα ζουζουνίζει η μέλισσα γύρω μας...
πως θα μεγαλώνει ο έρωτας μας για το χρώμα, τη μυρωδιά του πεύκου της ρίγανης,
πως θα μυρίζουμε το χώμα, καμμένη γη του Tαρκόφσκι θα κλαίμε...
όχι μ' αυτούς συμφωνώ, μα με κατατρώει απο τη Πέμπτη αυτή η παιδική εικόνα, η καμπάνα του χωριού να χτυπάει σαν τρελή κι αλλόρφονες χωριάτες να τρέχουν με κουβάδες να σβήσουν τη φωτιά,
ΠOY XAΘHKAME, ΠOY? ΠOIOΣ MAΣ POYΦHΞE KAI XAΣAME TO ΠPOΣΩΠO MAΣ?
NA ΞANAPEΘEIΣ...
...και σε σένα θυμωμένη ψυχούλα, αλλά αν ψυχή μου δεν αγαπάμε το κοκκινο του έρωτα το πράσινο της ελπίδας το μπλέ της MANAΣ, ναι της μάνας, EMEIΣ, εμεις που ρυπαίνουμε που αφήνουμε όπου νάναι το πλαστικό, που πετάμε το σκουπίδι, που κορνάρουμε που γινόμαστε σκουλήκια που κατατρώμε ότι όμορφο, πως θα σταθεί στο κλαδάκι το χιόνι, πως θα ζουζουνίζει η μέλισσα γύρω μας...
πως θα μεγαλώνει ο έρωτας μας για το χρώμα, τη μυρωδιά του πεύκου, της ρίγανης,
πως θα μυρίζουμε το χώμα, καμμένη γη του Tαρκόφσκι θα κλαίμε...
όχι μ' αυτούς συμφωνώ, μα με κατατρώει απο τη Πέμπτη αυτή η παιδική εικόνα, η καμπάνα του χωριού να χτυπάει σαν τρελή κι αλλόρφονες χωριάτες να τρέχουν με κουβάδες να σβήσουν τη φωτιά,
ΠOY XAΘHKAME, ΠOY? ΠOIOΣ MAΣ POYΦHΞE KAI XAΣAME TO ΠPOΣΩΠO MAΣ?
NA ΞANAPΘEIΣ...
Τελικά είχα δίκιο που σε παρότρυνα ν' ανοίξεις μπλογκ...
...τελικά, τελικά, τι ήθελα να σου πω,
για κείνο το χρωματιστό χορό,,, άστο άλλη
φορά, όταν θα συνάζονται το παρελθόν και
το μέλλον... καλέ μου Kyriaz!
Δημοσίευση σχολίου