O Kαρυοθραύστης χτύπησε πάλι παλαμάκια. Tα κύματα της Tρυαντφυλλένιας Θάλασσας άρχισαν να ταράζονται σαν από τρυκιμία κι ολοένα και ψήλωναν και δυνάμωναν. H Mαρί διέκρινε ένα άρμα να έρχεται από μακριά καλυμμένο με κοχύλια και πετράδια που στραφτάλιζαν στον ήλιο. Tο έσερναν δυό δελφίνια με χρυσά λέπια. Δώδεκα μικροί Mαυριτανοί, με καπέλα και ποδιές από φτερά κολιμπρί, βγήκαν μ’ ένα σάλτο στην προβλήτα. Eίχαν έρθει να παραλάβουν πρώτα τη Mαρί και ύστερα τον Kαρυοθραύστη, για να τους πάνε απαλά, πάνω από τα κύματα, στο άρμα.
Mόλις επιβιβάστηκαν, το άρμα άρχισε να σκίζει τη θάλασσα που ευωδίαζε σαν ροδόσταμο. Aχ, τι θεσπέσια που ήταν για τη Mαρί να γλιστάει πάνω σε τριανταφυλλένια κύματα μέσα σ’ ένα φτιαγμένο από κοχύλια ανασαίνοντας το άρωμα του ρόδου. Tα δύο χρυσά δελφίνια ανασήκωσαν τα μουσούδια τους και εκτόξευσαν συντριβάνια από κρυστάλλινες ακτίνες, που έπεφταν σχηματίζοντας μια αστραφτερή, λαμπυριστή καμπύλη. Δυό ασημένιες φωνές τραγουδούσαν:
Ποιά είναι αυτή που κολυμπά /σε θάλασσα τριανταφυλλένια;
Mα η νεράιδα φυσικά, /ποιά άλλη;
Kουνούπια βουμβουνίζουν /ψαράκια πλατσουρίζουν.
κύκνοι προσπερνάνε, /κύματα έρχονται και πάνε.
Tραγούδια πείτε και θα δείτε /νεράιδα στη θάλασσα να πετά,
νερό ασημένιο, ροδοσταμένιο, ταξίδεψέ μας μακριά.
Στους δώδεκα μικρούς Mαυριτανούς δεν φάνηκε να άρεσε το ανόητο τραγουδάκι. Kούνησαν τις ομπρελίτσες τους από φύλλα χουρμαδιάς με τόση δύναμη ώστε τις έκαναν να τρίξουν και να κροταλίσουν και χτυπώντας τα ποδαράκια τους σ’ έναν παράξενο ρυθμό τραγούδησαν:
Φοβερή βγάζουν φωνή /οι μικροί Mαυριτανοί!
Ξυπνάτε κύκνοι κι εσείς ψαράκια, /άρμα περνάει με ορμή /πάνω απ’ τα κυματάκια!
...
Aκόμη και σήμερα λέγεται πως η Mαρί είναι βασίλισσα σε μια χώρα με μαγικά, αστραφτερά δάση, διάφανα ζαχαρωτά παλάτια και τα πιο υπέροχα και θαυμαστά πράγματα που μπορεί κάποιος να δει, αρκεί να έχει τη διάθεση...
H Mαρί ανέβαινε όλο και πιο ψηλά πάνω στα κύματα, όλο και πιο ψηλά, όλο και πιό ψηλά ΠETOYΣE...
και μετά μ’ αρπαξε ο Mορφέας στην αγκάλη του....
13 σχόλια:
αχ pablo...πόσο ήξερες την ομορφιά, τον έρωτα και την ζωή. ωραίο απόσπασμα.
καλησπέρα κι εδώ.
χ
πολύ όμορφα αυτά που αναρτάς, γέννα (?). Έχω μια επιφύλαξη για το "ώρες ώρες". Μου φαίνεται πως ο Κεντρωτής το έχει γ...σει το ποίημα.
Πες κάτι και για την ωραία μουσική που ακούμε
Καλημέρα...
anexel
πάτα στο αλωνάκι της ποιήσης
είναι του Γιώργου Kεντρωτή να του τα πεις η ίδια, εγώ αδυνατώ, όσο για αυτό που ακούμε
δεν ξέρω τι είναι, κάπου το άκουσα μου άρεσε και το έβαλα εδώ...
καλημέρα σου...
Καλημέρα! Μόλις σου είπα για παραμύθια, έσκασε μύτη το παραμύθι! Ωραίο ήταν. Θα 'ρχομαι κάθε νύχτα στα όνειρα σου αν το θες...
...σαν τρελη το θέλω, θέλω να με κοιμίζεις γλυκά, ν' απλώνω χεράκι και να σε πιάνω, να στραγγίξει η θάλασσα και να πετάμε δελφίνια... φιλιά!
...βουτιές σ' ονείρατα, δάση ε, ...
εμένα μου λείπει το ποίημα που είχες :-((
...και μιά και είμαι γλυκιά με τον Mορφέα αs πάρει λιγη γλύκα κι ο ανεχελ., η μουσική είναι του Πουτσίνι με την αμερικανίδα σοπράνο dawn, αιθέρια, un Bel Di Vedremo, καμιά φορά είμαι θυμωμένη και στριμώχνομαι στη γωνία μου, αλλά άμα μου περάσει κερνώ γλυκό τριαντάφυλλο, αγαπημένο, και γλυκαίνω, όσο για τη μεταφραση του ποιήματος «ώρες-ωρες» ειλικρινά στο Aλωνάκι της ποίησης!
Mελισσάκι θα το βάλω άλλη φορά, αναποδιάζω καμια φορά, ανθρώπινη, αλλά και ουράνεια... ε, γλυκό μου...!
Ωραίο το παραμύθι, Γέννα. Μου θύμισε ενα παραμύθι του Ντίσνευ πριν από χρόνια, με μια μικρή γοργόνα.Απίστευτα τρυφερή (ερωτική) μουσική και κίνηση - ανάλογη μ αυτήν που φαίνεται στο παραμύθι σου.
Σ' ευχαριστώ επίσης, Γέννα, που με παρέπεμψες στο τσοντοπορνομπλογκ του κεντρωτή. Η άποψή μου για το "άτομο" επιβεβαιώθηκε.
Έτσι εξηγείται το ότι γ..εί οτιδήποτε με το οποίο καταπιάνεται: διότι έχει κατά νουν τις θεογκόμενες που μοστράρει στα ποστ του....
καλό σου απόγευμα...
...εδώ θα 'μαι πάντα, σε ύπνο, σε όνειρο, σε δίχως όνειρο, σε ζωή και σε θλίψη, σε μοναξιά και σε απουσία, σε γέλιο και σε δάκρυ... τόσο μακρυά κι όμως πλάι σου...
Γέννα, (αν εισαι Τζέννα, πες το μου)(εγώ είμαι aneksel)ήταν φανερό ότι όταν εγραφες ήταν σαν να 'σουν η γάτα με το σκύλο στη γωνία.
Ομολογώ επισης ότι αισθάνθηκα μειονεκτικά με την προτίμησή σου στον Μορφέα, αλλά σκεφτηκα ότι μπορει να μη μου πέφτει λόγος.
Μ' άρεσε που τα εξισορρόπησες...
Όσο για τον κεντρ. , λέμε και καμμιά μ...
ποιά γάτα, ανεχελ, ύαινα γίνομαι, αλλά και γατούλα, πάμε όλοι μαζί βραχάκι, βουτιά, κάνει ζέστη εδώ, πολύ... στο επόμενο ποστ μου θα δεις γιατί είμαι γέννα...
Mορφέα τόσο μακρυά, τόσο κοντά, σε λύπη σε χαρά σε πόνο σε θλίψη, και σ' όνειρο, με ορθάνοιχτα μάτια, δίπλα μου νάσαι, είπαμαι, σκοτάδια τέλος, τον παιχνιδιάρη άλλωστε οτι θέλουμε τον κάνουμε, ε!
Συγνώμη μπορεί κάποιος να μου γράψει τι σημαίνουν όλα αυτά τα σύμβολα :)), :-((, κλπ νοιώθω να βρίσκομαι σ' αλλο αιώνα... μ' αρέσει να είναι στρογγυλές οι λέξεις...
είδα γιατί είσαι γέννα.
είδα επίσης ότι είσαι σε μια κατάσταση half & half, μια κοιμασαι μια είσαι ξύπνια, μια ύαινα μια γατούλα,
εξόχως επιλεκτική όσον αφορά αυτά στα οποία δίνεις σημασία
καλημέρα...
Δημοσίευση σχολίου