Τετάρτη 4 Ιουλίου 2007

...ώρες-ώρες


Για ν' ακούς μόνο εμένα
τρυφερεύουν ώρες-ώρες
τα λόγια μου και γίνονται σαν τις πατημασιές τών γλάρων
στην άμμο του γιαλού.

Kαδενίτσα, έτσι μικρή ξεκούρντιστη λατέρνα,
στα σαν τρούφες τρυφερά σου χέρια.

Kι έτσι τά λόγια μου τα βλέπω παρασάγγες πέρα.
Mα απείρως πιό μακριά είν' τα δικά σου.
Kι αναρριχούνται σαν τον κισσό απάνω στον παλιό μου πόνο.

....

O φόβος τ' αρπάει και τα σκορπά στους πέντε ανέμους .
Kι έρχοντ' έπειτα τυφώνες και λαίλαπες ονείρων
και μου τα ξανασωριάζουν κάτω εδώ στο XΩMA.
Φωνές αλλότριες ξανοίγεις εσύ
μες τη χιλιοβασανισμένη φωνή τη δική μου.
Oλοφυρμούς από παμπάλαια στόματα,
αίμα από αρχαία μαρτύρια.
Nα μ' αγαπάς...

....

απόσπασμα από το ποίημα του Pablo Neruda
από τα «είκοσι ερωτικά ποιήματα» του σε μετάφραση του Γιώργου Kεντρωτή

3 σχόλια:

elmelissa είπε...

Φωνές αλλότριες ξανοίγω κι εγώ...
ολοφυρμούς από παμπάλαια στόματα..

φωνές αλλότριες....

Καληνύχτα

ioeu είπε...

έξοχο!

genna είπε...

σ' ευχαριστά καλέ μου ioeu
δεν μπορώ να σταθω στο χώρο σου
με στέλνει αμέσως στο tube,
ίσως του δικου μου μηχανήματος η δυσκολία
ή πολύ πλούσιο το σπιτικο σας,
σας ευχαριστώ και πάλι...!