...βουτιά

...μέχρι τον πάτο έφτασα
χωρίς ανάσα, στην επιφάνεια
μάτι γυμνό, αγγαλιά τεράστια·
αγγάλιασα μπλε,
γέμισα μουσική τ' αυτάκι μου,
τι όμορφα που παίζει τις νότες το κύμα

Tο κόκκινο του βράχου θα στο ζωγραφίσω
εν καιρό, άσε με να συνηθίσω την κλεισούρα...
OXI, OXI χαρά μου, μόλις η ψυχή κλείνει
θα φέρνω στο νου μου αυτή τη μοναδική εικόνα
απο οροσειρές στα χρώματα του ήλιου
που χρυσίζει, την αγριάδα του τοπίου
που γαληνεύει το βλέμμα κι όταν τρομάζω μέσ' τη νύχτα το
χέρι θ' απλώνω να σε πιάνω, γιατί το ξέρω ψυχή μου
οτι είσαι εκεί ακόμα κι όταν δειλιάζει η ψυχή μου και κλείνει...

Σ' AΓAΠΩ OMOPΦIA MOY, Σ' AΓAΠΩ!