Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Ήτανε σα βρυσούλες τα κελαηδήματα...





Μέτρησα κελαηδήματα πουλιών

απ' το μεσημέρι φεύγοντας προς τη φύση εαρινός

μεγάλος ο δρόμος που οδηγεί στις αθωότητες.

Ήτανε σα βρυσούλες τα κελαηδήματα

κάθε πουλάκι μια φωνή ένα θαύμα.


~~~


Δέντρο σε κίτρινες χαρές

κ η θερινή αναρρίχηση φυτού με μωβ ανθάκια

πάνω στα ωραία κλαδιά.

Η φύση επιβάλλει τα χρώματα χωρίς αντίρρηση.


Νίκος Καρούζος









8 σχόλια:

Orelia είπε...

Η φύση επιβάλλει τα χρώματα χωρίς αντίρρηση.



ωραιότατο!

φιλιά :))

genna είπε...

καλησπέρα κοριτσάκι!

φιλιά!

:)))))

προφήτηs είπε...

η καλύτερη εικόνα λένε οι σχεδιάστές μπορεί να δοθεί μέσα σε αποχρώσεις του λευκού κ του μαύρου... κ όμως ένας ζωγράφος, ακόμα κ η ίδια η φύση... δε μπορεί να σταματήσει να χρησιμοποιεί... να δημιουργεί διάφορες αποχρώσεις.. άραγε... γιατί;

καλό βράδυ να έχεις

genna είπε...

Προφήτης

η φύση αγαπά τα χρώματα, τα κάνει κύκλους...

Καλημέρα!!!!!

:)

melian είπε...

Υπέροχο αυτό το πιάνο του Λιστ !
Από τις μελωδίες που σε μεταφέρουν σε ένα "αλλού"

καληνυχτα κοριτσι :)

Μηθυμναίος είπε...

«Η φύση επιβάλλει τα χρώματα χωρίς αντίρρηση.»

Αντιδρά ο άνθρωπος όμως, τα κάνει όλα μαύρα, μ’ ένα σπίρτο και μόνο...

genna είπε...

Mελισσάκι μου

Καλημέρα, ηλιόλουστη σου στέλνω... :)

όμορφο το πιάνο...

φιλιά!

genna είπε...

Αχ Στράτο, ο άνθρωπος πόσα όμορφα
και άσχημα μπορεί να κάνει...

Καλημέρα σου!

:)