Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Κόβοντας τον ήλιο στα τέσσερα...


Οι ιθαγενείς της νύχτας παρ' όλα αυτά ροδίζουν

Αρκεί να σημάνει η στιγμή

Στον καθένα μας εδόθη τριαντάφυλλον και δικός του λογαριασμός 

πότε και με ποιόν τρόπο θα βοηθήσει στο ανέβασμα της ημέρας

Κόβοντας τον ήλιο στα τέσσερα

όπως μερικοί από τους Πυθαγορείους υποστήριζαν; 

Αντικαθιστώντας εναλλάξ τα μήκη και τα πλάτη,

τα ύψη και τα βάθη στις διαθέσεις της καθημερινής μας ζωής; 

Φτάνοντας σε τέτοιο σημείο που ν' αλλάξουν

 ως και το σχήμα της υδρογείου;


Καμιά ζωή δεν ολοκληρώθηκε

 ποτέ όπως την είχε κανείς προσχεδιάσει

Η τύχη δεν κατασκευάζεται, αν και η οργάνωσή της 

σε κάποιο χώρο εν αγνοία μας συντελείται

Είμαστε το πλήρωμα ενός υπερωκεανίου, που ταξιδεύει διαρκώς

 και διαρκώς βρίσκεται στην ίδια θέση.

 Σαν τη γάτα που που γυρνά να πιάσει την ουρά της.

Ένας αέναα περιστρεφόμενος κύκλος

Κύκλος, όμως, που όσες ασυδοσίες κι αν περιλαμβάνει

εάν εγγραφεί σ' ένα σαφές τετράγωνο αποκτά ισχύ νόμου

Επειδή φλοίσβος είναι ο καθαρός λόγος

 και οσμιτή κάθε του παρέκκλιση. Ένας αέρας κατά το ήμισυ 

Πόντιος εκ μητρός και κατά το άλλο Αιολεύς αυτόχθων

 είναι που με παίρνει τις νύχτες μαζί τουμ΄ ένα σκέτο κλαδί 

αρμπαρόριζα να εξολοθρεύουμε το απανταχού απεχθές.




Κατοικώ στη πιό μικρή χώρα, με το πιό μικρό σπιτάκι


το πιό μικρό αυλιδάκι και τις πιό μεγάλες 


γλάστρες του κόσμου... 



Οδυσσέας Ελύτης, «Ο κήπος με τις αυταπάτες»





6 σχόλια:

roadartist είπε...

Τι να πεις για τον Ελύτη;... Μικρή αγόραζα ένα*ένα τα βιβλία του και χανόμουν στον μοναδικό του κόσμο του.. είναι ο πιο αγαπημένος μου ποιητής! Να είσαι καλά, καληνύχτα.

TΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ είναι γεμάτα καλαμιές.
Ξόδεψα πολύν άνεμο για να μεγαλώσω.
Μόνον έτσι όμως έμαθα να ξεχωρίζω τους πιο ανεπαίσθητους συριγμούς,
να ακριβολογώ μες τα μυστήρια.
Μια γλώσσα όπως η ελληνική όπου
άλλο πράγμα είναι η αγάπη και άλλο πράγμα ο έρωτας,
άλλο η επιθυμία και άλλο η λαχτάρα,
άλλο η πίκρα και άλλο το μαράζι,
άλλο τα σπλάχνα και άλλο τα σωθικά.
...
...
Και χρωστάμε στη διάρκεια μιας λάμψης την πιθανή ευτυχία μας..

quartier libre είπε...

@
"Στον καθένα μας εδόθη τριαντάφυλλον και δικός του λογαριασμός"

χαιρετώ σε,
30φυλλιά :)

genna είπε...

Aρτιστάκι, αγαπημένος Ελύτης, όπως και τόσοι άλλοι ποιητές...

ευχαριστώ που έφερες στίχους του εδώ, μα πιο πολύ που περνάς, να είσαι καλά!

καλημέρα σου!

genna είπε...

libre

χαιρετώ σε, ομοίως... :)

melian είπε...

Τόσο μπλε!
Όταν το μάτι κουράζεται από το μονότονο λευκό, αρκεί η ανάμνηση τέτοιων εικόνων και όλα μπαινουν στη θέση τους ξανά.

Όμορφο απόσπασμα και η σημερινή επιλογή σου.
"οι ιθαγενεις της νυχτας παρ'όλα αυτά ροδίζουν"

Καλή σου μέρα , κορίτσι:)

genna είπε...

Mελισσάκι μου

σε κούρασε το λευκό, αλλά σύντομα θα έρθει Άνοιξη...

μέχρι τότε να χαίρεσαι το από δω μπλε, ναι?

σε φιλώ, πολύ!

:)