Kλωστούλα, ουράνεια...

Πάντα μ’ έσφιγγε το κεφάλι μου
όταν έψαχνα τη λέξη,
την κατάλληλη λέξη

Nα βάλλω τάξη...

Πλήρης αναρχία...
Να σκορπίζομαι στο από πίσω

Να έρχομαι στο ΦΩΣ
Ναι είσαι εκεί...
Να σε θέλω,
όπως γυμνή στάθηκα στο χρόνο

Να γίνεσαι κλωστούλα
Να με τραβάς στα ουράνεια

Να γίνομαι σκάλα
να σκαρφαλώνεις, στα στήθη
τα ουράνεια...

Τράβηξε με επάνω σου
να περάσω στον απέναντι χρόνο


Αγάπη!
Αγάπη!