Πλησιάζει η εκπνοή του χρόνου μαζί και η χρονιά Εγγονόπουλου,
σαν χθες ήταν καρδούλα μου που άρχισα τη πληκτρολόγηση,
εσύ δίπλα μου, κοντά πάντα, εκεί...
πόσα ταξίδια σ' έκανα με τους στίχους του...
Σήμερα πήγα και είδα την έκθεση του στο Μουσείο Μπενάκη στη Πειραιώς,
ένα υπέροχο κίτρινο στους τοίχους, μπράβο, και στις πιο μέσα αίθουσες οι τοίχοι γεμάτοι στίχους, πολυτονικό, τόση η συγκίνησή μου,
ένα δάκρυ άφησα να φύγει...
Να πας να δεις την έκθεση, να έχεις χρόνο να διαβάσεις,
ένας ολόκληρος χρόνος ...
τι είναι η ζωή που να μην είν' αίνιγμα /ή γρίφος»...
ιστιοφόρα να τσουλάνε στα κύματα, η καρδιά μου πανάκι
να σκίζει μαζί σου τα πέλαγα,
«είν' η ψυχή μου ένα σοκάκι στη Μύκονο»...
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΨΥΧΗ ΜΟΥ...
«ο
δρόμος προς την
αγάπη
είναι σπαρμένος
μάτια γατιών
μεσ' στο σκοτάδι
και τη σιωπή
π' απλώνεται γύρω
σα δίχτυ χαράς»
H μουσική είναι του Philip Glass, ένα cd που έκανε στον Αμαζόνιο,
είναι όλο υπέροχο!
σαν χθες ήταν καρδούλα μου που άρχισα τη πληκτρολόγηση,
εσύ δίπλα μου, κοντά πάντα, εκεί...
πόσα ταξίδια σ' έκανα με τους στίχους του...
Σήμερα πήγα και είδα την έκθεση του στο Μουσείο Μπενάκη στη Πειραιώς,
ένα υπέροχο κίτρινο στους τοίχους, μπράβο, και στις πιο μέσα αίθουσες οι τοίχοι γεμάτοι στίχους, πολυτονικό, τόση η συγκίνησή μου,
ένα δάκρυ άφησα να φύγει...
Να πας να δεις την έκθεση, να έχεις χρόνο να διαβάσεις,
ένας ολόκληρος χρόνος ...
τι είναι η ζωή που να μην είν' αίνιγμα /ή γρίφος»...
ιστιοφόρα να τσουλάνε στα κύματα, η καρδιά μου πανάκι
να σκίζει μαζί σου τα πέλαγα,
«είν' η ψυχή μου ένα σοκάκι στη Μύκονο»...
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΨΥΧΗ ΜΟΥ...
«ο
δρόμος προς την
αγάπη
είναι σπαρμένος
μάτια γατιών
μεσ' στο σκοτάδι
και τη σιωπή
π' απλώνεται γύρω
σα δίχτυ χαράς»
H μουσική είναι του Philip Glass, ένα cd που έκανε στον Αμαζόνιο,
είναι όλο υπέροχο!
8 σχόλια:
Θα πάω κι εγώ μες την εβδομάδα...
να' σαι καλά που μου το επανέφερες στο μυαλό...
υ.γ. sorry για την απουσία μου αλλά ήμουν στις πολύ μα πολύ κλειστές μου...
Xρίστο καλημέρα
μη ζητάς συγνώμη... ελπίζω να είσαι καλύτερα, έτσι είναι η διάθεση, σαν τους κύκλους της σελήνης... φως και σκοτάδι...
πολύ λίγο έλειψα,
και μπαίνω τώρα
και βλέπω σελίδες θαυμάσιες !
"η καρδιά μου πανάκι
να σκίζει μαζί σου τα πέλαγα"
τι όμορφο!
Είσαι μια πολύ τρυφερή ψυχούλα. Κι εγώ πήγα μια βόλτα στο Μουσείο της Ακρόπολης. Καταπληκτικά τα ευρήματα.
Σου άφησα κάτι στο Μπολιβάρ...
libre
ευχαριστώ, καλή σου μέρα!
Μηθυμναίοσ
Το είδα, αλλά θέλω πολλά λόγια για εκεί
έβαλα και μουσική της περιοχής, όχι ακριβώς, ίσως, κοντά στους Λατινοαμερικάνους
πήγα και είδα τη ταινία «το βιολί» Μεξικάνικη,
μια μπουνιά ακόμα, αλλά τόσο υπέροχες εικόνες ασπρόμαυρης ταινίας-φωτογραφίας δεν έχω ξαναδεί, κι αυτές οι καταπληκτικές φάτσες, του παππού μοναδική, έλεγα κάτι θα γίνει με τη μουσική θα μαλακώσει το κτήνος... το κτήνος
παραμένει ίδιο ανά τους αιώνες...
καλή σου μέρα!
ο αυλός φοβισμένος είναι...
πίσω απο τις συστάδες σα ν΄ακούγεται στις όχθες.
κάτι απόκοσμο, ξένο, σα να κρύβεται στο ποτάμι...
Riva Athena
ναι, από πίσω ακούγεται, αλλά το φοβισμένο θα το γλυκάνουμε, το απόκοσμο του Oρίονα... στο ποτάμι του σύμπαντος χώρου μας θα το φέρουμε, δίπλα μας, κοντά μας... μαζί μας
δεν θα είναι πια Ξένο...
καλή σου μέρα Kαλέ μου!
Δημοσίευση σχολίου