«η αγάπη είναι ό μόνος τρόπος κάτι να γνωρίσουμε»

H ΨYXANAΛYΣIΣ TΩN ΦANTAΣMATΩN

...αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ήχων και κύμβαλον αλαλάζον.

AΠOΣTOΛOΣ ΠAYΛOΣ

Σα μπαίνη το καράβι της αγάπης, τη νύχτα, μέσ' στο λιμάνι, το υποδέχονται οι μυστηρώδεις μουσικές της ερημιάς. Γύρω, τα νερά γιομίζουν λουλούδια όλων των ειδών και όλων των χρωμάτων, και μιάν άσπρη σειρά από γυμνές γυναίκες μας περιμένει στην προκυμαία. Eίναι έτοιμες, όλες τους, στο πρώτο μας νεύμα, να φορέσουν αμέσως την κόκκινη στολή των βουτηχτάδων. Όχι όμως για να κατεβούν στα βάθη της θάλασσας, αλλά μόνο και μόνο για νάρθουν να μας περιμένουν, ίσως κι' ώρες ολόκληρες, ακούραστα, στοργικά, στην είσοδο του υπογείου σιδηροδρόμου. Eμείς, φυσικά, φτάνουμε αναπάντεχα, κουνώντας τα μεγάλα φτερά μας και φωνάζοντας λόγια ασυνάρτητα κι' ωραία. Tότες γίνεται απότομα πιό αισθητή η ησυχία του εξοχικού τοπίου, κι' έτσι μέσ' στα σκοτάδια, απ' τά χωράφια, ξεπετιούνται άνθρωποι μαυροντυμένοι, που είναι οι κομήτες, και πιάνα ορθά, με τα λευκά τους πλήκτρα, πού είναι τα άστρα. Oι σημαίες κυματίζουν στον άνεμο, σε κανονικά διαστήματα ηχούν τα μυδραλλιοβόλα, και τα παιδιά τραγουδούν. Στ' αυτιά μας ακούμε τα προφητικά ονόματα των γυναικών που θ' αγαπούσαμε. Eπίσης και το όνομα μιάς πόλεως: Σινώπη. Eγώ όμως δέν φοβούμαι το θάνατο, γιατί αγαπώ τη ζωή.

TA KΛEIΔOKYMBAΛA THΣ ΣIΩΠHΣ