«Ο ΕΡΑΣΤΗΣ»

Μιλούσε μιάν άλλη γλώσσα,
την ιδιάζουσα διάλεκτο μιάς λησμονημένης,
τώρα πλέον, πόλεως, της οποίας και είτανε,
άλλωστε, ο μόνος νοσταλγός.