γαζέλα ή αίλουρος

EΣO ETOIMOΣ
Tην αινιγματική κάρτα σου διαβάζω
όπου μου αναγγέλεις
οτι δρόσισε κι εντούτοις
είσαι λυπημένος και αξύριστος.

Aνοίγω το αρχαίο λεξικό των επιθυμιών
και μεταφράζω

το δρόσισε
σαν κάποιας περιπτύξεως περίπατο
στο ντάλα της θαλάσσης

το αξύριστος
σα λίγο πένθος που κρατάς
δεν ξέρουμε
μπορεί και να σου λείπω

και το λυπημένος έτσι το αφήνω
στη γλώσσα που απταίστως με ομιλεί
και με καταλαβαίνω.
Mετά
στην άλλη όψη της την κάρτα σου γυρίζω
να δω αν είναι σύμφωνη η εικόνα της
με την ελεύθερη απόδοση που επέφερα
στο νόημα
όσων μου αναγγέλλεις
και είδα τρέμοντας ο φόβος μου
λέοντος υπεροχή να ‘χει κατασπαράξει
μιας άμαχης κατωτερότητας το σώμα
και από τα φρικαλέα δόντια της ισχύος
να κρέμονται σάρκες κουρέλια
τόσο άμορφες πια
που δεν ξεχώριζες το θύμα
αν ήταν γαζέλα αίλουρος
κουνάβι ή τυφλοπόντικας

ή εγώ

– άγνωστη μας είναι άγνωστη
του πεπρωμένου μας η θηριώδης καταγωγή.

KIKH ΔHMOYΛA AΠO TH NΕA THΣ ΣYΛΛOΓH