Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

Πολύ χρόνο μιμηθήκαμε το τραγούδι των πουλιών...



ΗΛΙΕ, ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΕΧΕΙΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ;
Ξαλαφρωμένος απ' τη λύπη, φυσώ το φλάουτο προς τα μέσα.
Φυσάω και ξεσπάει η μουσική του θύματος.
Μια υπόκωφη και δεινή ανάφλεξη
που, με ελιγμούς ιλιγγιώδεις,
σαρώνει στο πέρασμά της κάθε φυσική μαρτυρία.
Πιο βαθιά, τρυπάνι: εκεί όπου πονά.
Ως την ενοχή χωρίς τέλος αντίστροφο
και η αλήθεια θα τραγουδήσει στην αλήθεια.  Evening Land 


ΜΙΑ ΟΡΜΗΝΕΥΜΕΝΗ ΨΥΧΗ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ 
ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΟΤΑΝ ΑΥΤΗ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΤΗ 
ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ
Τόσο χρόνο μιμηθήκαμε το τραγούδι των πουλιών
που φαινόταν υπερβολικά απλό να τραγουδήσουμε.
Ήταν τραγούδι εκείνο; Ή ιδιότητες της ανοησίας,
λιμάρισμα του προφανούς, που έβγαιναν στην επιφάνεια
και σε επαφή με την τυχαιότητα οργανώνονταν
μελωδικά;
Πολύ χρόνο μιμηθήκαμε το τραγούδι των πουλιών
ώσπου ξεριζώσαμε τα εντόσθια του περιστεριού
κι ακούσαμε τον ήχο που μόνο μπορεί να ακούσει
εκείνος που βιάζει εν γνώσει του τη σιωπή του περιστεριού.
Πολύ χρόνο μιμηθήκαμε το τραγούδι των πουλιών,
αλλά αντιστρέψαμε το φλάουτο κι ανέβλυσε παρθένα μουσική.  flute 


ΛΑΡΓΚΕΤΟ
Σαν μια παράκληση που δεν εκπληρώνεται
υποχωρεί και, παίρνοντας εκ νέου το αντικείμενό της,
ανακλά πιο μακριά και υποχωρεί εκ νέου
ώσπου να ριχτεί εκεί όπου ποτέ δεν θα εκπληρωθεί,
έτσι το ίδιο ανέρχεται ως το κλειστό στόμα
και ξανακατεβαίνει για να ξανανέβει
για να ξανακατέβει ως την έμφυτη αλαλία.
Όποιος θέλει ψάρια ας δεηθεί.
Όποιος θέλει να ακούσει ας πεθάνει.  Larghetto


Η ΔΙΑΤΡΗΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΨΥΧΩΝ
Φυσώ με τον τελευταίο αέρα που μου μένει
και το ρεύμα που σχηματίζεται χάσκει και
φυσομανάει: εκείνο που είχε βάρος, εκείνο που είχε σχήμα,
εκείνο που έγινε ντελικάτο για να αποφευχθεί το συμπαγές.
Κλάσματα αρμονίας για μέλλοντες συνδιασμούς,
προζύμι της ψυχής στο άδειο θυσιαστήριο.  Ghost Dance 



Οράσιο Καστίγιο, «Οι γάτοι της Ακρόπολης και άλλα ποιήματα»



*Αργεντίνος ποιητής, έγραψε ποίηση, μετέφρασε και μελέτησε έλληνες ποιητές
όπως τον Ελύτη, τον Σεφέρητον Ρίτσο, τον Βρεττάκο, τον Βαρβιτσιώτη
τον Σαχτούρητον φίλο του,αείμνηστοΣπύρο Βέργοαλλά και Καβάφη 
και επιγράμματα του αρχαίου ποιητή ΚαλλίμαχουΕλληνικά είχε 
ξεκινήσει να μαθαίνει με έναν ορθόδοξο παπά της ελληνικής κοινότητας, 
τον μακαριστό Νικόλαο Γαλανόπουλοενώ αργότερα συνέχισε ως 
«αυτοδίδακτος και ερασιτέχνης της γλώσσας», όπως λέει ο ίδιος
Το μεταφραστικό του έργο επικεντρώνεται στην Ελλάδα και ασχολείται 
μόνο με την ελληνική ποίησηδιαδίδοντας τους έλληνες ποιητές στην 
Αργεντινή, ενώ θεωρεί τον εαυτό του Έλληνα.


2 σχόλια:

melian είπε...

Όμορφοι, δυνατοί στίχοι.
Και ευτυχώς είναι ακόμη τιμή για έναν ξένο να νιώθει "Έλληνας"
(υπό μια ορισμένη σημασία φυσικά)

Καλή σου μέρα, κορίτσι:)

genna είπε...

Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι, ευτυχώς...

Καλημέρα, κοριτσάκι! :) :)