Πολύ χρόνο μιμηθήκαμε το τραγούδι των πουλιών...

ΗΛΙΕ, ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΕΧΕΙΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ;

Ξαλαφρωμένος απ' τη λύπη, φυσώ το φλάουτο προς τα μέσα.

Φυσάω και ξεσπάει η μουσική του θύματος.

Μια υπόκωφη και δεινή ανάφλεξη

που, με ελιγμούς ιλιγγιώδεις,

σαρώνει στο πέρασμά της κάθε φυσική μαρτυρία.

Πιο βαθιά, τρυπάνι: εκεί όπου πονά.

Ως την ενοχή χωρίς τέλος αντίστροφο

και η αλήθεια θα τραγουδήσει στην αλήθεια.  Evening Land 

ΜΙΑ ΟΡΜΗΝΕΥΜΕΝΗ ΨΥΧΗ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ 

ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΟΤΑΝ ΑΥΤΗ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΤΗ 

ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ

Τόσο χρόνο μιμηθήκαμε το τραγούδι των πουλιών

που φαινόταν υπερβολικά απλό να τραγουδήσουμε.

Ήταν τραγούδι εκείνο; Ή ιδιότητες της ανοησίας,

λιμάρισμα του προφανούς, που έβγαιναν στην επιφάνεια

και σε επαφή με την τυχαιότητα οργανώνονταν

μελωδικά;

Πολύ χρόνο μιμηθήκαμε το τραγούδι των πουλιών

ώσπου ξεριζώσαμε τα εντόσθια του περιστεριού

κι ακούσαμε τον ήχο που μόνο μπορεί να ακούσει

εκείνος που βιάζει εν γνώσει του τη σιωπή του περιστεριού.

Πολύ χρόνο μιμηθήκαμε το τραγούδι των πουλιών,

αλλά αντιστρέψαμε το φλάουτο κι ανέβλυσε παρθένα μουσική.  flute 

ΛΑΡΓΚΕΤΟ

Σαν μια παράκληση που δεν εκπληρώνεται

υποχωρεί και, παίρνοντας εκ νέου το αντικείμενό της,

ανακλά πιο μακριά και υποχωρεί εκ νέου

ώσπου να ριχτεί εκεί όπου ποτέ δεν θα εκπληρωθεί,

έτσι το ίδιο ανέρχεται ως το κλειστό στόμα

και ξανακατεβαίνει για να ξανανέβει

για να ξανακατέβει ως την έμφυτη αλαλία.

Όποιος θέλει ψάρια ας δεηθεί.

Όποιος θέλει να ακούσει ας πεθάνει.  Larghetto

Η ΔΙΑΤΡΗΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΨΥΧΩΝ

Φυσώ με τον τελευταίο αέρα που μου μένει

και το ρεύμα που σχηματίζεται χάσκει και

φυσομανάει: εκείνο που είχε βάρος, εκείνο που είχε σχήμα,

εκείνο που έγινε ντελικάτο για να αποφευχθεί το συμπαγές.

Κλάσματα αρμονίας για μέλλοντες συνδιασμούς,

προζύμι της ψυχής στο άδειο θυσιαστήριο.  Ghost Dance 

Οράσιο Καστίγιο, «Οι γάτοι της Ακρόπολης και άλλα ποιήματα»

*Αργεντίνος ποιητής, έγραψε ποίηση, μετέφρασε και μελέτησε έλληνες ποιητές, 

όπως τον Ελύτη, τον Σεφέρη, τον Ρίτσο, τον Βρεττάκο, τον Βαρβιτσιώτη, 

τον Σαχτούρη, τον φίλο του,αείμνηστο, Σπύρο Βέργο, αλλά και Καβάφη 

και επιγράμματα του αρχαίου ποιητή Καλλίμαχου. Ελληνικά είχε 

ξεκινήσει να μαθαίνει με έναν ορθόδοξο παπά της ελληνικής κοινότητας, 

τον μακαριστό Νικόλαο Γαλανόπουλο, ενώ αργότερα συνέχισε ως 

«αυτοδίδακτος και ερασιτέχνης της γλώσσας», όπως λέει ο ίδιος. 

Το μεταφραστικό του έργο επικεντρώνεται στην Ελλάδα και ασχολείται 

μόνο με την ελληνική ποίηση, διαδίδοντας τους έλληνες ποιητές στην 

Αργεντινή, ενώ θεωρεί τον εαυτό του Έλληνα.