Ν' ανοίξεις την πόρτα, ν' ανοίξεις το δέντρο,
να μπεις ως μέσα και να βγάλεις φύλλα.
Αυτό το αμελημένο πράγμα είναι δικό σου.
Τον ίσκιο σου τον σβήνει η νύχτα. Τώρα
στο απέναντι σπίτι παίζουν πιάνο. Ναι, και για ΣΕΝΑ.
Γιάννης Ρίτσος, «Δωμάτια μετ' επίπλων»
να μπεις ως μέσα και να βγάλεις φύλλα.
Αυτό το αμελημένο πράγμα είναι δικό σου.
Τον ίσκιο σου τον σβήνει η νύχτα. Τώρα
στο απέναντι σπίτι παίζουν πιάνο. Ναι, και για ΣΕΝΑ.
Γιάννης Ρίτσος, «Δωμάτια μετ' επίπλων»
8 σχόλια:
Τι ρομαντισμός..
όμορφη επιλογή!
...να το πάρω στα χέρια μου ανάμεσα
όχι να το φυλάξω
να το μοιραστώ..
καλή ημέρα νάχεις genna
σε φιλώ
Aρτίστα, ευχαριστώ!
καλημέρα σου!
Τσιγγάνα μου!
ένα σπιτάκι μέσα στο δάσος, στο δέντρο μέσα...
ναι, για μοίρασμα είναι!
καλημέρα σου!
και τα φιλιά μου για μοίρασμα!
Το δικό σου το λίγο
είναι πολύ για μας...
Καλησπέρα Τζεννάκι
@
μουγγή
ξαφνικά δίχως φωνή
δίχως λόγια περιττά
σα να μ' εγκαταλείπει το θάρρος...
αναστάτωση, όλα ανάκατα εντός μου.
λευκή θα ναι ετούτη η νύχτα
(κι άφησέ το αναπάντητο...)
m.p.M.
Στράτο
καλημέρα καλό μου!
λίγο ή πολύ αυτό είναι...
τα φιλιά μου!
m.p.M.
καλημέρα σου!!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου