Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009

ευχούλα...




Λένε πως αν κάνεις ευχούλα μεσ' απ' την ψυχούλα σου
γι' αγαπημένο πρόσωπο θα το φτάσει...

φουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ

να φτάσει στο μυστικό σου κήπο...


6 σχόλια:

genna είπε...

Eίναι θύελλες ζαλωμένο το πρωινό
μες στο κατακαλόκαιρο.

Σαν άσπρα μαντηλάκια αποχαιρετισμών
σαλπάρουν τα σύννεφα,
και, εκεί, τ’ αρπάζει ο άνεμος
και τα σηκώνει με τα χέρια του τα ταξιδιάρικα.

Aρίφνητη η καρδιά του ανέμου
που χτυπάει μες στην ερωτοδέσμια σιωπή μας.

Που κοχλάζει ανάμεσα στα δέντρα,
πολυφωνικός και υπερκόσμιος,
γλώσσα κατάφορτη από παιάνες, λες και θούρια.

O άνεμος που λαφυραγωγεί τα φυλλώματα
και βγάνει από τη ρότα τους τα σεινάμενα βέλη των πουλιών.

O άνεμος που σε σφεντονίζει εσένα σε πελάγη ακύμαντα,
σε γαίες πανάλαφρες, σε φλόγες γονυκλινείς

Σπάνε και χύνονται ένα καντάρι φιλιά
συντριμμένα πάνω στις πύλες του κατακαλοκαιριάτικου ανέμου.

PABLO NERUDA

εδώ στο αφήνω πάλι, μ' ένα καντάρι φιλιά!

προφήτηs είπε...

μοναδική η μουσική, κρυμμένη μέσα στους κήπους, εξηγώντας μυστικά... για ένα άγνωστο πρόσωπο... για κάτι που μοιάζει τόσο δύσκολο να ξεχαστεί...

καλησπέρα

genna είπε...

προφήτη μου

άγνωστοι, αλλά και τόσο γνωστοί, δεν ξεχνιούνται τα πρόσωπα που μιλούν μέσα μας...

τόσο δικός μας ο κήπος που μπορεί να είναι μυστικός και να μην είναι...

καλησπέρα μ' ένα φιλί!

melian είπε...

αγαπημενη μελωδία....
δε μιλώ για το Νερούδα που από σένα έμαθα κι αγάπησα

να είσαι παντα καλα τριανταφυλλένια

genna είπε...

Mελισσάκι μου!

όλα αγαπημένα κι όμορφα μοιρασμένα...

είδες η ευχούλα, έπιασε...

σε φιλώ γλυκιά μου!

Ανώνυμος είπε...

Έτσι λένε κι έτσι είναι.
Η θέλησή μας είναι η δύναμη...
Την καλημέρα μου.