Τετάρτη 15 Απριλίου 2009
Των δυό αστέρων και του ενός μονάχα πεπρωμένου
A τι νά 'σαι που σε λεν «ψυχή» αλλά που μήτε αέρας
Έσωσε ύλη να σου δώσει μήτε χνούδι ποτέ
Στο πέρασμα να σου αποσπάσει
Τι βάλσαμο ή τι δηλητήριο χύνεις έτσι που
Σε καιρούς παλιούς ή ευγενική Διοτίμα
Νοερά τραγουδώντας έφτασε να μεταβάλει
Το νου του ανθρώπου και τον ρου στης Σουαβίας τα ύδατα
Ώστε κείνοι που αγαπιούνται νά 'ναι κι εδώ κι εκεί
Των δυό αστέρων και του ενός μονάχα πεπρωμένου
Οι στίχοι του Ο. Ελύτη, «Έρως και ψυχή»
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Πανέμορφες λέξεις, πλεγμένα νοήματα, απόγνωση μα και ελπίδα...
Καλή Ανάσταση εύχομαι. :)
έτσι δεν είναι η ψυχή, ελπίδα κι απόγνωση...
καταπληκτικός Ελύτης...
Καλό Πάσχα Άγγελε με τους Αγαπημένους σου μαζί.
:))))))
"Των δύο αστέρων και του ενος μονάχα πεπρωμένου"
Με δυο λέξεις τα έχεις πει όλα.
Πώς να μην υποκλιθείς σ'αυτην την ποίηση ;
Καλό σου απογευμα, Genna :)
Mελισσάκι είναι υπέροχη όλη τούτη η έκδοση
«τα ελεγεία της Οξώπετρας» εκδόσεις Ίκαρος,
ναι, τα έχει πει όλα...
καλό σου απόγευμα γλυκιά μου!
:)
Δημοσίευση σχολίου