Μέρες Άνοιξης, μέρες εσωτερικές, μέρες κατάνυξης, όπως τις νοιώθει ο καθένας...
Από μικρή είχα μια αποστροφή προς την εκκλησία, ίσως γιατί όποτε ήμουν μέσα σε Ναό, ακολουθούσαν λιποθυμίες, ίσως ήταν ο φόβος μου προς αυτές τις ασκητικές φιγούρες, ο φόβος της κόλασης (?), ίσως πάλι αλλεργία προς το λιβάνι, πότε δεν έφτασα να το διευκρινήσω, όχι πως έχει και τόση σημασία...
αλλά νοιώθω κατάνυξη μπρος σ' ένα ψαλμό, σε μια χορωδία σε μιά ψαλμωδία ή σ' εκείνο το μικρό ξωκκλήσι το πάντα σκαρφαλωμένο στα ύψη... στη ψυχή μου εκείνο στην Ανάφη...
δεν κρύβω τίποτα γλυκό μου, πήγα να το γράψω έξω, αλλά κάτι δεν έκανα καλά, άλλωστε όποιος θέλει να διαβάσει βρίσκει, πολλές φορές τα σχόλια είναι ανεξάρτητα του θέματος και τούμπαλιν...
Κάποτε, ίσως, να διηγηθώ για κείνο το ξωκλήσι και πως έφτασα εκεί στα ύψη του Θεού...
Εκεί η ψυχή μας, στα Ύψη!
Δεν είναι υπέροχο το κομμάτι του Nyman, ακριβώς αυτό που εννοώ, σαν ψαλμός...
Σ’ ένα ψαλμό, σε μια χορωδία, σε μια ψαλμωδία ή σ’ εκείνο το μικρό ξωκλήσι… σκαρφαλωμένο στα ύψη…της Ανάφης… Aλλά και στους Χαιρετισμούς, στο "Ημερολόγιο ενός Αθέατου Απρίλη".
8 σχόλια:
Μέρες Άνοιξης, μέρες εσωτερικές,
μέρες κατάνυξης, όπως τις νοιώθει ο καθένας...
Από μικρή είχα μια αποστροφή προς την εκκλησία, ίσως γιατί όποτε ήμουν μέσα σε Ναό, ακολουθούσαν λιποθυμίες, ίσως ήταν ο φόβος μου προς αυτές τις ασκητικές φιγούρες, ο φόβος της κόλασης (?), ίσως πάλι αλλεργία προς το λιβάνι, πότε δεν έφτασα να το διευκρινήσω, όχι πως έχει και τόση σημασία...
αλλά νοιώθω κατάνυξη μπρος σ' ένα ψαλμό, σε μια χορωδία σε μιά ψαλμωδία ή σ' εκείνο το μικρό ξωκκλήσι το πάντα σκαρφαλωμένο στα ύψη... στη ψυχή μου εκείνο στην Ανάφη...
@
και μέρες μοναχικές...
(μη σε ξεγελάει το πλήθος !)
Γιατί κρύβεις κορίτσι μου τα λόγια σου στα σχόλια ;
Περιέγραψες τόσο όμορφα το προσωπικό σου αίσθημα!
Σ'ενα ξωκλήσι στα ύψη πάντα η ψυχή μας....Και αυτο το if του Νyman, με κάνει να μην θέλω να φύγω.
Καλό σου ξημέρωμα!
@
ψαλμός 23΄
Του Κυρίου η γη, και το πλήρωμα αυτής, η οικουμένη και πάντες οι κατοικούντες εν αυτή.
:)
libre
Kαλύτερη έκφραση του Κυρίου απ' αυτή που εκφράζει το βίντεο για μένα δεν υπάρχει...
Ναι και μοναχικές και όπως τις αισθάνετε κανείς,
πάντα με τρόμαζαν τα πλήθη, είναι ίσως κι αυτός ένας λόγος των πιό πάνω που γράφω...
Πολύ προσωπικό θέμα η πίστη, γενικότερα...
καλημέρα καλό Σ/Κ, να προσέχεις ε?
:))))))))))))))))))
Μελισσάκι μου καλημέρα!
δεν κρύβω τίποτα γλυκό μου, πήγα να το γράψω έξω, αλλά κάτι δεν έκανα καλά, άλλωστε όποιος θέλει να διαβάσει βρίσκει, πολλές φορές τα σχόλια είναι ανεξάρτητα του θέματος και τούμπαλιν...
Κάποτε, ίσως, να διηγηθώ για κείνο το ξωκλήσι και πως έφτασα εκεί στα ύψη του Θεού...
Εκεί η ψυχή μας, στα Ύψη!
Δεν είναι υπέροχο το κομμάτι του Nyman,
ακριβώς αυτό που εννοώ, σαν ψαλμός...
Καλό Σ/Κ, είναι όμορφα έξω...
φιλιά!
Σ’ ένα ψαλμό, σε μια χορωδία, σε μια ψαλμωδία ή σ’ εκείνο το μικρό ξωκλήσι… σκαρφαλωμένο στα ύψη…της Ανάφης…
Aλλά και στους Χαιρετισμούς, στο "Ημερολόγιο ενός Αθέατου Απρίλη".
Καλό σου βράδυ…
Ναι, με αφορμή τους Χαιρετισμούς
έγινε και το ποστ καλέ μου Στράτο...
Καλή εβδομάδα!
Δημοσίευση σχολίου