ΠΡΩΤΗ ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ
Ω τόξα του ανέμου τεντωμένα στην Άνοιξη
βρεγμένα νέφη αόρατων μαινάδων
όπου σφυρίζει σαν το φίδι πολύψυχος αετός ο Αίολος
τα δέντρα βασανίζονται κ' οι άνθρωποι
μα είν' ακίνητος ψηλά φέγγοντας δρόμους
ο ουρανός υπέρτατη εξουσία.
ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΕΩΣ
Έρχομαι από τον ήλιο γεμάτος πνεύματα
ηχώντας ακόμη τα ουράνια τύμπανα
κι ολόγυρα πνέει μικρός αέρας με τους πειρασμούς ακοίμητους
ένας ύπνος
ένας ύπνος...
Ποιό είναι τ' όνομα σου μητέρα της Ανοίξεως;
Το ακούω μεσ' τους μηρούς σου.
ΒΡΑΔΙΝΗ ΜΟΝΑΞΙΑ
Είμαστε μόνοι γλυκειά γυναίκα
σε πόνο βαθύ ενωμένοι.
Νίκος Καρούζος,
τρία αποσπάσματα από το ποίημα «ΕΛΕΥΣΕΙΣ»
7 σχόλια:
Μυρίζει υπέροχα τούτη την εποχή στην Πόλη...
@
τα βράδυα !
τα βράδυα μυρίζει η πόλη !
περνάς από κάτι δρόμους ελεεινούς και ξαφνικά σε ζαλίζει η μυρωδιά της λεμονιάς και της νερατζιάς !
:)
Είναι νομίζω από τις λίγες μυρωδιές που νιώθεις ακόμη σε τούτη την πόλη.
Ακόμη... ευτυχώς.
Όσο θα υπάρχουν νερατζιές...
Δημήτρη
καλημέρα, την πήρε ο άνεμος τη δική σου?
ή μήπως έπαψε να σου αρέσει ο Καρούζος?
Καλή μέρα να έχεις, ε?
libre
έτσι γλυκιά μου, περνάς από κάτι δρόμους και ζαλίζεσαι από τη μυρωδιά, η ωραιότερη εποχή της πόλης ετούτης...
γλυκιές καλημέρες!
Στράτο
ελπίζω να μην τις αφαιρέσουν, είναι ικανοί για όλα...
Γλυκιά καλημέρα, μεθυστική μάλλον όσο ακόμα κρατούν τ' άνθη της νερατζιάς...
το τραγουδάκι νερατζούλα φουντωτή θα ταίριαζε,
αλλά δεν το έχω...
Δημοσίευση σχολίου