Ξεκίνησαν πηγαίνοντας χέρι με χέρι.
Ύστερα το χέρι της άρχισε να λιώνει
μέσα στο δικό του
και το δικό του να έλιωνε
μέσα στο χέρι της
και το ένιωθε.
Ασυναίσθητα φτάσανε στο τέλος του δρόμου.
Μπαίνανε τώρα σ' έρημο τόπο
άγνωστο κι ακατοίκητο.
Δεν χρειαζόταν πια να κρατάνε
ο ένας το χέρι του άλλου.
Μονάχα να προσέχουν που πατάνε
καθένας χωριστά
πάνω σε πέτρες κι αγκάθια
και να ξεχνάνε τα χέρια τους.
Γιωργής Παυλόπουλος/ποιήματα/Κίχλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου