Θα ξαναβρούμε τάχα τα φτερά ...

Όσα ειπώθηκαν

δεν είναι λόγια για να λέγονται

σ' αυτούς που ξέρουν και δεν ξέρουν,

Ποιο κύμα, ποιό ποτάμι, κατεβάζοντας

μνήμες ορμές κι επιθυμίες,

ποιος χρόνος ανυπόστατος κρύβεται πίσω από τα λόγια.

Πως θα περάσουμε από το σκοτάδι του αίματος

Είναι ένα δάσος το αίμα.

Πως θα συμβιβαστούμε, πως θα χτίσουμε

το ωραίο ταξίδι με τους άμμους που σαλεύουν

και φεύγουνε κάθε πρωί. Το ξέρω η θάλασσα

μας δίνει φως, η θάλασσα επιβάλλει τη γαλήνη

θυμίζοντας ένα κορμί στα βράχια

ή εκείνο τον παραδομό στα χώματα της νύχτας.



Όσα ειπωθήκαν μια μέρα θα τα ξαναπούμε

Θα ξαναβρούμε τάχα τα φτερά

εκείνου του πουλιού στα βράχια;


Τάκης Σινόπουλος