Φτερό στον άνεμο: μνήμη...

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

To αίμα σου πάγωνε κάποτε σαν το φεγγάρι,

μέσα στην ανεξάντλητη νύχτα το αίμα σου

άπλωνε τις άσπρες του φτερούγες πάνω

στους μαύρους βράχους τα σχήματα των δέντρων και τα σπίτια

με λίγο φως από τα παιδικά μας χρόνια.

Γ. Σεφέρης

quartier libre είπε...: @
καλημέρα :); 6 Δεκεμβρίου 2010 στις 8:40 π.μ.
melian είπε...: αυτό το φως από τα παιδικά μας χρόνια... ίσως το πιο "φωτεινό"... σίγουρα το πιο αθώο, το πιο αγνό

Καλή εβδομάδα κορίτσι

και καλή σου μέρα, σήμερα του Αγ. Νικολάου; 6 Δεκεμβρίου 2010 στις 11:58 π.μ.
genna είπε...: libre

Καλημέρα :); 6 Δεκεμβρίου 2010 στις 2:03 μ.μ.
genna είπε...: melian

το πιο φωτεινό...

του Αγίου Νικολάου, μνήμη Αγγέλων...

καλημέρα σου και καλή Βδομάδα... :); 6 Δεκεμβρίου 2010 στις 2:06 μ.μ.