ούτε καν τα φύλλα
γίνεται να πέσουν με τόση απαλότητα
ή να τ’ αγγίξει κανείς τόσο ελαφρά όσο το άγγιγμά σου
στο οποίο, πολύ απλά, ξετυλίγομαι
όπως ξετυλίγεται ένα φύλλο στις αρχές της άνοιξης , ή
διπλωμένο, ξεδιπλώνεται μες στη μισάνοιχτη παλάμη σου
αν όμως δεν το θες, αντί γι’ αυτό θα τυλιχτώ
όπως τυλίγεται ένα φύλλο έτοιμο να πέσει
που διπλώνεται μόνο του ξανά και ξανά
κι εσύ θα περάσεις
κι ο χειμώνας θ’ αντηχήσει
εκκωφαντικά
MATTHEW HOLLIS, Ground Water, Bloodaxe 2004
(μετ. Χρύσα Φραγκιαδάκη, ηλεκτρονικό περιοδικό ποίησης
8 σχόλια:
η σύμβαση μ' αιτία την αμφιβολία
μα πριν, η δήλωση, η έκθεση...
τρυφερότατα δηλωτικό μιας ανάγκης που ποτέ δεν είσαι σίγουρος πως είναικαι του άλλου.. η επαφή, το άγγιγμα
καλησπέρα genna :))
Κάθε ποίημα δίνει αυτό που μπορεί να πάρει ο αναγνώστης.
Κάθε ποίημα -μη υπάρχοντος του αναγνώστη- είναι μια μοναξιά...
καλησπέρα!
αχ 30φυλλάκι
η μόνη φωνητική που έχω από σένα
ένα χαμογελαστό "δεν πειράζει" με τη σιγουριά του ανθρώπου που ξέρει κι από καταιγίδες και λιακάδες
κι επιλέγει
κείνη τη νύχτα του Απριλίου στο Cafe Alavastron Παρασκευή 18.04.08
την αγάπη μου
Ξένος
Τσιγγάνα μου
η επαφή, το άγγιγμα ανάγκη όλων...
χάδι δίνεις, χάδι σου επιστέφετε,
ο τρόπος αλλάζει, πολλές φορές...
τρυφερά, καλημέρα!
:))))
Στράτο
κι η μοναξιά βρίσκει τρόπους με την ανάγνωση...
καλημέρα, φιλαράκι!
:))))
Ξενάκι
από τότε σαρωτικός μοιάζει ο χρόνος,
σαν τους Ανέμους που σκορπίζουν τα φύλλα...
Χάρηκα που ήρθες...
Η αγάπη δηλώνεται ποικιλοτρόπος... :)
το 30φυλλάκι
@
και ακόμα :
"Χαργουόντερ"
Ισως ήταν ο τρόπος που μεταφέραμε τον ήχο,
ή απολαμβάναμε την επινόησή του.
Αλλά πιθανότατα ήταν το μοίρασμα μιας λέξης
που κανείς άλλος δεν ήξερε-
μια γλώσσα για δύο, που ονομάτιζε
αυτό που υπάρχει ανάμεσά μας-
καλημέρα, κοριτσάκι :)
libre
τον διάβασες, καλός δεν είναι?
...
καλό σου απόγευμα... :)
Δημοσίευση σχολίου