Xιλιάδες χρόνους περπατάμε. Λέμε τον ουρανό «ουρανό» και τη θάλασσα «θάλασσα». Θ' αλλάξουν όλα μια μέρα κι εμείς μαζί τους θ' αλλάξουμε, αλλά η φύση μας ανεπανόρθωτα θα 'ναι χαραγμένη πάνω στη γεωμετρία που καταφρονέσαμε στον Πλάτωνα. Και μέσ' απ' αυτήν, όταν σκύβουμε όπως σκύβουμε καμιά φορά πάνω στα νερά του νησιού μας, θα βρίσκουμε τους ίδιους καστανούς λόφους, όρμους και κάβους, τους ίδιους ανεμόμυλους και τις ίδιες ερημοκλησιές, τα σπιτάκια που ακουμπάνε το 'να στ' άλλο, και τ' αμπέλια που κοιμούνται σαν μικρά παιδιά, τους τρούλους και τους περιστερώνες.
Δε θέλω να πω αυτά τα ίδια. Θέλω να πω τις ίδιες φυσικές και αυθόρμητες κινήσεις της ΨΥΧΗΣ που γεννούν και διατάσσουν πρός ορισμένη κατεύθυνση την ύλη· τις ίδιες αναπλάσεις, τις ίδιες ανατάσεις προς το βαθύτερο νόημα ενός ταπεινού Παραδείσου, που είναι ο αληθινός μας εαυτός, το δίκιο μας, η ελευθερία μας, ο δεύτερος ηθικός μας ΗΛΙΟΣ.
Οδυσσέας Ελύτης, «Ο μικρός Ναυτίλος»
4 σχόλια:
Ω ναι, μια σκέψη για να'ναι πραγματικά υγιής - άσχετο σε τι αναφέρεται- πρέπει ν'αντέχει στο ύπαιθρο. Και όχι ,μόνον. Πρέπει την ίδια στιγμή στην ευαισθησία μας να'ναι καλοκαίρι.
Λίγο, δυο-τρεις βαθμούς πιο χαμηλά, τετέλεσται : το γιασεμί σωπαίνει, ο ουρανός γίνεται θόρυβος.
Από το ίδιο βιβλίο, που χτες είχα στα χέρια μου ;)
Δεν υπάρχει ποιητής νομίζω που να εξιδανίκευσε τόσο πολύ το ανθρώπινο, δένοντάς το με τις δυνάμεις και τις ομορφιές της φύσης, σαν ΕΝΑ
Μια πολυ όμορφη Καλημέρα, κοριτσι, την τελευταία μερα του φετινου Ιουνη :)
Ιούνης, μας αποχαιρετά με ψιλόβροχο...
Ένας Ελύτης να μας ταξιδεύει μεσοπέλαγα, μ' όλους τους Ανέμους αγκαλιά... :)
Καλό Καλοκαίρι να μας βρει, Συννεφάκι μου!
:)
πόση σοφία στη 2η παράγραφο!!!!
καλό Γιούλη genna! :)))
τα φιλιά μου
Τσιγγάνα μου
τι να προσθέσεις εδώ, μόνο να διατηρήσει κανείς, όσο μπορεί τον ΗΘΙΚΟ ΗΛΙΟ ΤΟΥ...
Καλό Γιούλη και σε σένα!!!!!
φιλιά!!!!
:)
Δημοσίευση σχολίου