Μικρός ύμνος
Ένα κομμάτι χρυσός ως το βάθος η θάλασσα.
Ψαλιδίζει ένα ρούχο η ψυχή μου και ντύνεται
κι είναι μέσα στον άσχημο αιώνα της όμορφη.
Ήλιε, τροφέ του παντός, ήλιε ωραίε,
λαμπρέ και πανάγαθε· ευχαριστώ που τιμήθηκα
κ' εγώ με μιά gennisi, που μπορώ και σηκώνω
προς εσένα τα χέρια μου μαζί με τα δέντρα.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Ένα κομμάτι χρυσός ως το βάθος η θάλασσα.
Ψαλιδίζει ένα ρούχο η ψυχή μου και ντύνεται
κι είναι μέσα στον άσχημο αιώνα της όμορφη.
Ήλιε, τροφέ του παντός, ήλιε ωραίε,
λαμπρέ και πανάγαθε· ευχαριστώ που τιμήθηκα
κ' εγώ με μιά gennisi, που μπορώ και σηκώνω
προς εσένα τα χέρια μου μαζί με τα δέντρα.
Νικηφόρος Βρεττάκος
6 σχόλια:
Τι να πρωτοευχαριστηθεί κανείς;
Την ωραία εικόνα ;
Το ποίημα;
Ή τη μελωδία της σονάτας;
Αλλά ξέρω .Είναι ο συνδυασμός....
Ειδικά αυτή η μελωδία που ντύνει υπέροχα ακόμη και άψυχες λέξεις
Καλό σου βράδυ, γλυκιά μου :)
Να είσαι καλά!
Ήλιε, τροφέ του παντός, ήλιε ωραίε
τα λόγια θα ήταν περιττά, το ποίημα, η μουσική, οι εικόνες συνθέτουν κάτι μοναδικό....
Μελισσάκι μου
το ξέρεις γλυκιά μου οτι πολλές φορές οι λέξεις δεν είναι άψυχες, κουβαλούν την ΨΥΧΗ μας...
ναι, συνδυασμός ΗΛΙΟΥ-ΣΕΛΗΝΗΣ...
καλημέρα γλυκιά!
φιλί!
*μιά αγκαλιά, θάλασσα...
Καλημέρα γλυκιά σαν τη δική σου, Προφήτης...
όμορφη πολύ...
ευχαριστώ από καρδιάς για τα λόγια σου!
:)
... κι από συνδιασμούς, Melian, το Τζεννάκι μας είναι άπιαστο!
Τι άλλο να πω εγώ... τουλάχιστον να υποκλιθώ!!!
Κι ακόμα να ευχαριστήσω τον Πανάγαθο "που μπορώ και σηκώνω
τα μάτια μου και να θαυμάζω...!!!
Στράτο καλημέρα!
ευχαριστώ για τον θαυμασμό, αλλά ένας άλλος θαυμασμός μ' έκανε να στρέψω την κάμερα προς τον ουρανό και ν' ανατρέξω σ' ετούτο τον ύμνο του ποιητή...
κρατώ στην ψυχή μου την εικόνα που αυθόρμητα μ' έκανε να στραφώ άνωθεν...
Δημοσίευση σχολίου