Ανάμεσα στην ισημερία της άνοιξης και την ισημερία του φθινοπώρου

Άνοιξε τα μάτια και ξεδίπλωσε

το μαύρο πανί πλατιά και τέντωσε το

άνοιξε τα μάτια καλά στύλωσε τα μάτια

προσηλώσου προσηλώσου τώρα ξέρεις

πως το μαύρο πανί ξεδιπλώνεται

όχι μέσα στον ύπνο μήτε μέσα στο νερό

μήτε σαν πέφτουνε τα βλέφαρα ρυτιδωμένα

και βουλιάζουνε λοξά σαν τα κοχύλια,

τώρα ξέρεις πως το μαύρο τύμπανο

σκεπάζει ολόκληρο τον ορίζοντά σου

όταν ανοίξεις τα μάτια ξεκούραστος, έτσι.

Ανάμεσα στην ισημερία της άνοιξης και την ισημερία του φθινοπώρου

εδώ είναι τα τρεχούμενα νερά εδώ είναι ο κήπος

εδώ βουίζουν οι μέλισσες μες τα κλωνάρια

και κουδουνίζουνε στ’ αυτιά ενός βρέφους

και ο ήλιος να! και τα πουλιά του παραδείσου

ένας μεγάλος ήλιος πιό μεγάλος απ’ το φως.


Γιώργος Σεφέρης