Σάββατο 12 Απριλίου 2014

Όνειρα ζαχαρωτά!




















Νονά δεν γνώρισα.
Με βάφτισε, κοριτσάκι κι εκείνη,
και έφυγε για την Αυστραλία.
Μετανάστης!

Ζήλευα την αδελφή μου,
κάθε γιορτή, μα κύρια Πάσχα.
Θυμάμαι μια όμορφη τεράστια κουλούρα
τυλιγμένη σε μια πετσέτα
έφτανε στο σπίτι μας.
Μάλλον γλυκαμένη.
Και κάποιο δώρο, που εκείνη θα θυμάται.
και καραμέλες.
Ναι! ήταν δώρο πολύτιμο οι καραμέλες…

Γυρίζουμε ανάποδα, απ' την αφθονία
(κι αυτό, σχετικό πάντα) στο, σχεδόν, τίποτα.

Ελπίζω ψυχούλα μου να καταλαβαίνεις.

Η νονά πάντα θα σ' αγαπάει κι αυτό θα είναι 

πιο σημαντικό απ' οποιδήποτε δώρο.


2 σχόλια:

quartier libre είπε...

@
πολύ σπουδαίο θέμα είναι
οι νονοί !


κι όπως το λες είναι,
το μεγαλύτερο δώρο,
η αγάπη !

genna είπε...

κάτι ξέρεις εσύ
απ' Αγάπη!

:)