Να σου δείξω κάτι όμορφο, όσο ακόμα θα στέκεται όρθιο.
Τα άλλα δεν τ' αντέχω, ούτε κι εσύ θ' άντεχες, να βλέπεις ΆΝΘΡΩΠΟ
να βουτά σε κάδο απορριμμάτων για μια μπουκιά επιβίωσης.
Βγήκα μια βόλτα, στη τρεχάλα κι αυτή, έχει τόσο βαρύνει η ατμόσφαιρα.
απόβλητα
σκόνες…
τόσο που δυσκολεύομαι να πάρω ανάσα… σαν εφιάλτης ο ύπνος…
Εσύ μη μου ανησυχείς, πάντα θα σου χαμογελάω.
* σαν θυμωμένο παιδί, δυσκολεύομαι να γράψω,
*ένα κοριτσάκι, σαν λουλούδι, συντηρήτρια έργων τέχνης
πουλούσε τις δημιουργίες της, έναντι ενός και δύο ευρώ,
για να επιβιώσει, θα το φορώ στο δάχτυλό μου
μέχρι να διαλυθεί…
6 σχόλια:
Κάποια πράγματα, στ' αλήθεια δεν τ' αντέχεις...
Και να φανταστείς είναι σχεδόν δίπλα μας...
επιεικής είσαι, Στράτο, με το σχεδόν δίπλα μας...
@
:):)
libre
Kαλημέρες!!!!!
:P :)))))))))))
Με συγκίνησες με το υστερόγραφο σου...
Χαμογέλασα με το "λαϊκίστρια" εκεί έχουμε φτάσει, φαντάσου.
Αρτιστάκι
να χαμογελάς... :)))))
Δημοσίευση σχολίου