υμνος

 I am the wind that rustles the ancient pines

η πιο όμορφη ευχή 

για τη χρονιά που μας έρχεται

Ευχές!!!!!

μια στίξη (ποιητική) κι αυτή!!!!!

Μαγικό!!!!!!

τούτη την αίσθηση
να μη χάσουμε ποτέ...

Έλα!!!!!!

Το κλειδί είναι στην πόρτα,

έλα να μ' ελευθερώσεις,

έλα να τριγυρίσουμε μεσ΄ του παραμυθιού

τα μονοπάτια...

Μύστες του καλού εμείς, Ναι;

μνήμες...

Μαγειρεύω σήμερα

γι' αγαπημένους…

παρόντες κι απόντες...

Ελαφριά κουζίνα,

καθώς έρχονται οι μνήμες

της δύσκολης κατάποσης…

Αμοργός

Αυτός ο μαύρος τόπος

θα πρασινίσει κάποτε.

Το σιδερένιο χέρι του Γκετς θ' αναποδογυρίσει τ' αμάξια

Θα τα φορτώσει θυμωνιές από κριθάρι και σίκαλη

Και μες στους σκοτεινούς δρυμούς με τις νεκρές αγάπες

Εκεί που πέτρωσε ο καιρός ένα παρθένο φύλλο

Στα στήθια που σιγότρεμε μια δακρυσμένη τριανταφυλλιά

Θα λάμπει ένα άστρο σιωπηλό σαν ανοιξιάτικη μαργαρίτα.

Ν. Γκάτσος

Αλλά γιατί το να 'σαι εδώ είναι πολύ…

Γιατί λοιπόν, αφού θα 'ταν δυνατόν η διορία της ύπαρξης

να παρέλθει όπως η δάφνη, λίγο απ' όλη

την άλλη πρασινάδα, με μικροσκοπικά κύματα στην άκρη

κάθε φύλλου (σαν ένα χαμόγελο ανέμου), γιατί τότε

άνθρωποι πρέπει να 'μαστε, και τη μοίρα αποφεύγοντας

να λαχταρούμε για μοίρα; …

Aχ, όχι γιατί η ευτυχία υπάρχει,

τούτο το πρόωρο όφελος μιας επικείμενης απώλειας.

Όχι από περιέργεια, ούτε γι' άσκηση της καρδιάς,

που και μες στη δάφνη θα μπορούσε να υπάρχει…

Αλλά γιατί το να 'σαι εδώ είναι πολύ…

Rainer Maria Rilke - H ένατη ελεγεία (απόσπασμα)