ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΠΕΡΠΑΤΕΙ...
Στὸ περιβόλι περπατεῖ,
τὰ χορταράκια ποὺ πατεῖ
τὰ ἴχνη της γλυκοφιλοῦν
κ᾽εὐθύς ἰδές τα πῶς ἀνθοῦν!
Τ᾽ἀγκάθια σὰν τὴν στοχασθοῦν,
ἀνάγκη εἶν᾽ νὰ φοβηθοῦν·
νὰ τὴν ἐγγίζουν δὲν τολμοῦν,
μόν' σκύφτουν καὶ τὴν προσκυνοῦν.
Στὰ χόρτ᾽ ἀπάνω τὴν θωρεῖς,
ἄνθος πὼς εἶναι τὴν θαρρεῖς,
κ᾽ οἱ ἄνεμοι ὁπού φυσοῦν,
ὅτι ἀναπνέει και μεθοῦν.
Καὶ τ᾽ ἀηδονάκια νὰ λαλοῦν
τὰ χείλη της γλυκοφιλοῦν,
τὰ ρόδα πλιὰ καταφρονοῦν·
_ὤχ, πῶς φωνάζουν καὶ πονοῦν!_
Καὶ τὰ νερὰ παραστρατοῦν,
στοὺς πόδας της νὰ κυλισθοῦν,
νὰ τὰ πατήσῃ νὰ ᾽φρανθοῦν
κ᾽ εὐθὺς - εὐθὺς νὰ γλυκανθοῦν
Τὰ σύννεφα νὰ μαζωχθοῦν,
τὸν Ἤλιο μπέη νὰ λυπηθοῦν,
᾽λαφρὰ - ᾽λαφρὰ νὰ σκεπασθῇ,
νὰ μὴν διῇ καὶ σκοτισθῇ!
Μαυροκορδάτος Νικόλαος [1744 -1818]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου