τὰ χείλη της γλυκοφιλοῦν...

ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΠΕΡΠΑΤΕΙ...

Στὸ περιβόλι περπατεῖ,

τὰ χορταράκια ποὺ πατεῖ

τὰ ἴχνη της γλυκοφιλοῦν

κ᾽εὐθύς ἰδές τα πῶς ἀνθοῦν!

Τ᾽ἀγκάθια σὰν τὴν στοχασθοῦν,

ἀνάγκη εἶν᾽ νὰ φοβηθοῦν·

νὰ τὴν ἐγγίζουν δὲν τολμοῦν,

μόν' σκύφτουν καὶ τὴν προσκυνοῦν.

Στὰ χόρτ᾽ ἀπάνω τὴν θωρεῖς,

ἄνθος πὼς εἶναι τὴν θαρρεῖς,

κ᾽ οἱ ἄνεμοι ὁπού φυσοῦν,

ὅτι ἀναπνέει και μεθοῦν.

Καὶ τ᾽ ἀηδονάκια νὰ λαλοῦν

τὰ χείλη της γλυκοφιλοῦν,

τὰ ρόδα πλιὰ καταφρονοῦν·

_ὤχ, πῶς φωνάζουν καὶ πονοῦν!_

Καὶ τὰ νερὰ παραστρατοῦν,

στοὺς πόδας της νὰ κυλισθοῦν,

νὰ τὰ πατήσῃ νὰ ᾽φρανθοῦν

κ᾽ εὐθὺς - εὐθὺς νὰ γλυκανθοῦν

Τὰ σύννεφα νὰ μαζωχθοῦν,

τὸν Ἤλιο μπέη νὰ  λυπηθοῦν,

᾽λαφρὰ - ᾽λαφρὰ νὰ σκεπασθῇ,

νὰ μὴν διῇ καὶ σκοτισθῇ!

Μαυροκορδάτος Νικόλαος [1744 -1818]