Πέστε λοιπόν στον ήλιο να βρει έναν καινούργιο δρόμο
Τώρα που πια η πατρίδα του σκοτείνιασε στη γη
Αν θέλει να μη χάσει από την περηφάνια του·
Ή πότε πάλι με χώμα και νερό
Ας γαλαζοβολήσει αλλού μια αδελφούλα Ελλάδα!
Πέστε στον ήλιο να 'βρει καινούργιο δρόμο
Μην καταπροσωπήσει πια μήτε μια μαργαρίτα
Στη μαργαρίτα πέστε να 'βγει μ' άλλη παρθενιά
Μη λερωθεί από δάχτυλα που δεν της πάνε!
Ο. Ελύτης, «Άσμα Ηρωικό και Πένθιμο»
6 σχόλια:
Η Πατρίδα μας σκοτείνιασε, σήμερα χάθηκε κι ο ήλιος που θα μας έβρισκε τον καινούργιο δρόμο… τουλάχιστον, μια περηφάνια μας έμεινε, κι αυτή όχι δική μας, των προγόνων μας ήταν… ας μη τη χάσουμε…
Στράτο, φοβάμαι πως ούτε κρίση, ούτε μνήμη έχουμε, πόσο μάλλον σεβασμό στους προγόνους...
πολύ πιο κάτω, φαίνεται έχει πολύ ακόμα...
Ισως να μην το καταλαβαινετε σε όλη του τη διασταση εσεις που ζειτε σε αυτην την πανεμορφη χωρα, γιατι καθε μερα σας ποτιζουν με φαρμακι οι ανικανοι,λες και βαλανε σκοπό να τιθασεύσουν το αδαμαστο κάθε αληθινής δημιουργίας, αλλα αυτοι οι στιχοι, αυτες οι μελωδιες που διεισδύουν από κάθε πόρο του δέρματος μας, μόνο σε μια πολυβασανισμένη χωρα σαν την πατριδα μας, μπορουν να γεννηθουν.
Ισως γιατι το φως να χρειαζεται πολυ σκοταδι για να γεννηθει, ισως επειδη το Αιγαιο όταν γινεται βίωμα δε γινεται παρά να γεννησει το θαυμα. Ακομη και μεσα απο τις σταχτες.
Φανταστικες και οι δυο επιλογες σου, Gennaki
Μου χαρισες το πιο ευηχο πρωινο, μ'αυτους τους στιχους!
{Μα κυρά μου εσύ, σαν τι να λες με την αυγή
και κοιτάς τ' αστέρια που όλο πέφτουν σαν βροχή
δωσ' μου τα μαλλιά σου να τα κάνω προσευχή
για να ξαναρχίσω το τραγούδι απ' την αρχή}
«Ισως γιατι το φως να χρειαζεται πολυ σκοταδι για να γεννηθει, ισως επειδη το Αιγαιο όταν γινεται βίωμα δε γινεται παρά να γεννησει το θαυμα. Ακομη και μεσα απο τις σταχτες».
τα είπες όλα, Μελισσάκι...
είμαστε στο σκοτάδι ακόμα...
μελαγχολική η μέρα...
Την καλησπέρα μου,
υπέροχες οι επιλογές..
roadartist
καλησπέρα κι από μένα,
σ' ευχαριστώ...
Δημοσίευση σχολίου