Αγαπώ το ηλιοβασίλεμα
αυτό που σε φέρνει κοντά στη Νύχτα
που περιέχει όλα τ' αστρικά μου
*το μικρό χεράκι που με κρατάει
*το κλικ της Μαρούλας μου, ν' απαθανατίσει τη στιγμή
*τα τέσσερα λαγουδίσια δοντάκια (πάνω κάτω) της Jasmin μου
*τις σκιές που διαγράφονται στο ταβάνι, που με βυθίζουν
σε ονειροπολήσεις...
*την αστερόσκονη, μια αγκαλιά
*τα βιβλία, μια ανάσα απ' το μαξιλάρι μου...
Η νύχτα στο νησί
Όλη τη νύχτα κοιμήθηκα μαζί σου
κοντά στη θάλασσα, στο νησί.
Ήσουν άγρια και γλυκιά ανάμεσα στην ηδονή και στον ύπνο
ανάμεσα στη φωτιά και στο νερό.
Ίσως πολύ αργά
ενώθηκαν τα όνειρά μας,
στα ψηλά ή στα βαθιά,
στα ψηλά σαν κλαδιά που κουνάει ο ίδιος άνεμος,
στα χαμηλά σαν κόκκινες ρίζες που αγγίζονται.
Ίσως το όνειρό σου
χωρίστηκε από το δικό μου
και στη σκοτεινή θάλασσα
με έψαχνε
όπως πρώτα
όταν δεν υπήρχες ακόμα,
όταν χωρίς να σε διακρίνω
έπλεα στο πλάι σου,
και τα μάτια σου έψαχναν
αυτό που τώρα
- ψωμί, κρασί, έρωτα και θυμό -
σου δίνω με γεμάτα χέρια,
γιατί εσύ είσαι το κύπελλο
που περίμενε τα δώρα της ζωής μου.
Κοιμήθηκα μαζί σου
όλη τη νύχτα, ενώ
η σκοτεινή γη γυρίζει
με ζωντανούς και νεκρούς,
και σαν ξύπνησα ξάφνου
καταμεσής στη σκιά
το μπράτσο μου τύλιγε τη μέση σου.
Ούτε η νύχτα, ούτε ο ύπνος
μπόρεσαν να μας χωρίσουν.
Κοιμήθηκα μαζί σου
και ξύπνησα με το στόμα σου
βγαλμένο από τον ύπνο
να μου δίνει τη γεύση από τη γη,
από τη θάλασσα, από τα φύκια,
από το βάθος της ζωής σου,
και δέχτηκα το φιλί σου
μουσκεμένο από την αυγή
σαν να έφθανε
από τη θάλασσα που μας περιβάλλει.
Πάμπλο Νερούντα
*
ΑΓΑΠΗ
Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι.
Και με είδε μια αχτίδα
Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της
κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι.
Πώς μ' έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης,
πώς εγελάσαν τα πικρά μου χείλη!
Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότι
δεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος,
κι ελύγισα σαν από τρυφερότη,
εγώ που μ' είχε πέτρα κάνει ο πόνος.
Κ. Καρυωτάκης
*το παράθυρο που ανοίγει και φυσά πάνω μου ο κόσμος...
ένα παιχνίδι με τα πράγματα
που αγαπάτε,
με κάλεσε η φίλη μου Μelian,
όποιος επιθυμεί ας το παίξει...
8 σχόλια:
ενα ευχαριστω ειναι λιγο μπροστα στη συγκινηση που ενιωσα με τα λογια σου....
αχ! βρε gennaki, ήτανε Μαης που πρωτη φορα στις δικες σου σελιδες βουτηξα στους ερωτες του Νερουντα..ή Ιουνης....ποιος νοιαζεται;
όλοι μας χωριστοι κοσμοι, βουτηγμενοι στην προσωπικη μας μοναξια και ξαφνου ανοιξανε φωτακια, οι καρδιες των άλλων, οι χτυποι τους...
ακουμπά τόσο το ποιημα του Νερουντα που διαλεξες!
θα'ρθω πολλες φορες να το διαβασω. να μπω σε αυτη τη θαλασσα
σαν αστρικό ΦΩΣ, παρ' όλη μου την κούραση
βούτηξα σ' ό,τι τούτο μας «ένωσε»...
«Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι.
Και με είδε μια αχτίδα...»
λέει ο Καρυωτάκης...
όλα, όλα απ' τον Νερούντα...
«Κοιμήθηκα μαζί σου
και ξύπνησα με το στόμα σου
βγαλμένο από τον ύπνο
να μου δίνει τη γεύση από τη γη,
από τη θάλασσα, από τα φύκια,
από το βάθος της ζωής σου,
και δέχτηκα το φιλί σου
μουσκεμένο από την αυγή
σαν να έφθανε
από τη θάλασσα που μας περιβάλλει»
σαν φωτάκια της ΝΥΧΤΑΣ...
Φιλί!
όμορφες αλλαγές βρήκα εδώ μέσα
σου πάει το μπλε και το διάφανο που επιτρέπει στους κλέφτες να πρωταγωνιστίσουν πίσω απο τη ..κουρτίνα
ευαίσθητες κι οι επιλογές σου
υπογραμμίζουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα σου κι ευαισθησίες genna
όμορφο σύνολο
μαζί και τα ποιήματα
σε φιλώ
καλό απόγευμα
Ευχαριστώ Τσιγγάνα μου.
Είμαστε τόσο λίγοι πιά, άφησα ανοιχτή την πρόσκληση, ελπίζω να παίξεις... :)
Καλό σου βράδυ!
φιλιά
!!!!
κοίτα να δεις
προ ημερών πέρασα από εδώ ακολουθώντας τον κλασικό δρόμο
ο σύνδεμος όμως με τα σχολια δεν φαινόταν και θεώρησα πως τα είχες κλείσει
έτσι ήρθα απο παράπλευρη οδό.. :))
πολλά φιλιά
[έχω παλιώσει genna]
καλό απόγευμα
Nαι, το κάνει τούτο, άλλοτε φαίνονται τα σχόλια
κι άλλοτε όχι... :)
κι εγώ έχω παλιώσει... αχ Τσιγγάνα μου...
φιλιά!
@
δεν φαίνονται τα σχόλια !
και δεν μπορούσα να στείλω !
κι ένα που έστειλα από 2 μέρες, δεν είν' εδώ !
φιλάκια πολλά.
(είναι κουραστικές αυτές οι μέρες...)
libre
Καλημέρα!
ένα που άφησες προημερών, εκεί είναι...
:)
Δημοσίευση σχολίου