Kαμιά πρόθεση
δε σημειώθηκε ποτέ
από τον ουρανό να μας πληρώσει
με όντα
και πάντα ακούγονταν ολομόναχο
το ξωτικό πουλί του πάθους
να ουρλιάζει το τραγούδι του
στον σκοτεινό παράδεισο
της φαντασίας.
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, απόσπασμα «Οι Μνηστήρες»
4 σχόλια:
ίσως ο παράδεισος να μην μπορει ποτέ να υπάρξει αλλού περα από τη φαντασία.
ερωτικοτατο το βιντεακι
έτσι φαίνεται Μελισσάκι...
:)
καλημέρα!!
@
ζ' αι τραβερσέ
ντε παιύ
ε
ντε-ζ-όμμε
μουά οσσί :)
bonjour foteini...
:) :) :)
Δημοσίευση σχολίου