Νανούρισμα

Libre

να το στείλουμε στην Cle

Mε Αγάπη!

όνειρα, ζαχαρωτά...

σαν μια κόκκινη σταγόνα...

έτσι ανοίγει η αυλαία...

Οι ταξιδιώτες που ξαναγυρίζουν από τις Σάρδεις μιλάνε

για τα περιδέραια και τα πετράδια που φορτώνονται οι γυναίκες της Λυδίας, 

από την κορφή των μαλλιών έως τα φτειασιδωμένα ποδάρια των.

Τα κορίτσια του τόπου του δικού μου δεν έχουν 

ούτε βραχιόλια ούτε διαδήματα, αλλά φοράνε στο δάχτυλο τους 

ένα ασημένιο δαχτυλίδι, με το τρίγωνο της θεάς 

χαραγμένο απάνω στην πέτρα του.

Όταν γυρίζουν την κορφή προς τα έξω, αυτό σημαίνει: 

ψυχή για πάρσιμο. Όταν τη γυρίζουν προς τα μέσα, 

αυτό θα πεί: ψυχή παρμένη.

Οι άνδρες το πιστεύουν, οι γυναίκες όχι. 

Όσο για μένα, δεν κοιτάζω καθόλου από ποιό μέρος 

γυρίζει η κορφή, γιατί η ψυχή παραδίνεται εύκολα. 

Η ψυχή είναι πάντα για πάρσιμο.

Pierre Louys, «Τα τραγούδια της Βιλιτώς»

Canto General - Lautaro

Here it is

Eις φίλον

Βασιλεύει ο ήλιος. 

Κρεμά τις αχτίδες του αντίκρυ μας σα μια άρπα.

Βλέπω τα χέρια σου να μακραίνουν έτοιμα

να μου παίξουν απάνω τους ένα τραγούδι. Τα χέρια σου

που τα ξέχασες εκεί που καθόμαστε, δίπλα

στη θάλασσα. Τα χέρια σου που τα ξέχασες

μες τ' αγριολούλουδα, 

ένα πρωί που καθόμαστε στο χορτάρι.

Που τ' άφησες πάνω στο τραπέζι μου κ' έτρεξα

φωνάζοντας πίσω σου αλλά δεν σε πρόφτασα.

Τα χέρια σου που τα ξέχασες μες τη ζωή μου

δεμένα με μια θαλασσιά κορδέλα και που τώρα

τάχω στον οδοιπορικό σάκκο μου και που πιά

δε θα στα δώσω ποτέ πίσω. Αυτό τον καιρό,

λογαριάζω να φύγω για την πατρίδα μου. Εκεί

είναι μιάν εκκλησιά. Όπως μπαίνεις δεξιά,

έχει έναν άγγελο χωρίς χέρια, ζωγραφισμένον

δω και διακόσια τόσα χρόνια. Θα σου τα χαρίσω.

Νικηφόρος Βρεττάκος

...