Μπαίνουν τα δέντρα απ' τα παράθυρα...

Mεγάλο φως

Μπαίνουν τα δέντρα απ' τα παράθυρα· γεμίζουν φύλλα τα τραπέζια
δυο πολυθρόνες, το κρεβάτι, δε μένει διόλου χώρος
για μιά δική σου πράξη ή κίνηση. Όλα είναι ξένα. θα πρέπει
να κρατηθείς απ' τους ήχους της θάλασσας, απ' τις φωνές
των τρυγητών, του οπωροπώλη, των κολυμβυτών. Οι ρήτορες
κατέβηκαν απ' την εξέδρα. Οι μουσικοί σκόρπισαν. Δε μένει
πάρεξ ένα χρυσό σπαθί μπηγμένο στο ταμπούρλο.

Γιάννης Ρίτσος, Αντικαταστάσεις