Mεγάλο φως
Μπαίνουν τα δέντρα απ' τα παράθυρα· γεμίζουν φύλλα τα τραπέζια
δυο πολυθρόνες, το κρεβάτι, δε μένει διόλου χώρος
για μιά δική σου πράξη ή κίνηση. Όλα είναι ξένα. θα πρέπει
να κρατηθείς απ' τους ήχους της θάλασσας, απ' τις φωνές
των τρυγητών, του οπωροπώλη, των κολυμβυτών. Οι ρήτορες
κατέβηκαν απ' την εξέδρα. Οι μουσικοί σκόρπισαν. Δε μένει
πάρεξ ένα χρυσό σπαθί μπηγμένο στο ταμπούρλο.
Γιάννης Ρίτσος, Αντικαταστάσεις
Μπαίνουν τα δέντρα απ' τα παράθυρα· γεμίζουν φύλλα τα τραπέζια
δυο πολυθρόνες, το κρεβάτι, δε μένει διόλου χώρος
για μιά δική σου πράξη ή κίνηση. Όλα είναι ξένα. θα πρέπει
να κρατηθείς απ' τους ήχους της θάλασσας, απ' τις φωνές
των τρυγητών, του οπωροπώλη, των κολυμβυτών. Οι ρήτορες
κατέβηκαν απ' την εξέδρα. Οι μουσικοί σκόρπισαν. Δε μένει
πάρεξ ένα χρυσό σπαθί μπηγμένο στο ταμπούρλο.
Γιάννης Ρίτσος, Αντικαταστάσεις
2 σχόλια:
Καλώς το, το Τζεννάκι μας!!!
Καύτρες νομίζω θα μπαίνουν πια απ' τα παράθυρα, κορίτσι μου...
Φιλάκια πελαγίσια!
Στράτο καλημέρα!
...
φιλιά, κάθησε εκεί όσο πιό πολύ μπορείς...
Δημοσίευση σχολίου