LANGUEUR D' AMOUR
Αχ! να φιλούσα τα δυό χείλη σου,
τα πορφυρά σου χείλη, τόσο,
τόσο τρελά και τόσο αχόρταγα,
που απ' τα φιλιά να τα ματώσω...
Να τα ματώσω τα δυό χείλη σου!
Τα χέρια να σου πλέξω γύρω
και μεσ' στα βάθη τα ολοσκότεινα
των μαύρων ίσκιων να σε σύρω...
Και να μου λες: «Μη τα χειλάκια μου!
Μην τα ματώνης, τι σου φταίνε;
Αχ, μου πονέσαν τα χειλάκια μου!
Σώνει, γλυκέ μου αγαπημένε!...»
Και να περνάνε τα μεσάνυχτα,
οι αυγούλες, οι βραδιές, οι χρόνοι,
και να σου λέω: Ακόμα, αγάπη μου,
ακόμα, αγάπη μου... δε σώνει!...»
Ν. ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ
8 σχόλια:
Βρε, Τζεννάκι, πρωί πρωί με τέτοιο άγριο πάθος να ματώνεις σάρκες και χείλη!
Αιώνια, δυνατή αγάπη! Δε σώνει!...
Δε σώνει!...
Να που ξημέρωσε; Καλημέρα!
Στράτο
το πρωί ματώνουν καλύτερα οι σάρκες, χαχα
με την αυγούλα γλυκύτερο το φιλί!
καλημέρα!!!!!
Α! αλήθεια διαρκούν τα φιλιά με το πέρασμα των χρόνων, εσύ κάτι θα ξέρεις?
Διαρκούν, κορίτσι μου διαρκούν!!!
Μερικές φορές τα αισθάνομαο κιόλας...
Genna, με τα ωραια σου ποιήματα!
Ο μόνος πόνος που υπομένουμε στωικά, να ματωνουμε απο ερωτα κι από τις εκδηλώσεις της αγάπης
ποτέ δε σωνει...ποτέ
Στράτο
διαρκούν, αχ αυτή η αίσθηση...
είναι όμορφο να μην χάνεται.
καλό σου βράδυ!
Mελισσάκι
έτσι είναι κοριτσάκι, όσο πιό έντονα, τόσο και ματώνουμε...
δεν σώνει, δεν σώνει κούκλα μου...
καλό σου βράδυ!
φιλιά!!
Δεν τελειώνει η αγάπη.
Οχι δεν έχει τέλος.
Ακόμα και μετα.... έχουν να την θυμούνται....
Καλημέρα
Όχι Αλέξη δεν τελειώνει η Αγάπη...
εκεί που πάει να «φύγει» επανέρχεται, εντός πάντα...
καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου