Σύμβολα εμείνανε καιρών...

Σύμβολα εμείνανε καιρών που απάνω μας βαραίνουν,
άλυτοι γρίφοι που μιλούν μονάχα στον εαυτό τους,
τάφοι που πάντα με ανοιχτή χρονολογία προσμένουν,
γράμματα που δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους.


Κ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

Eδώ, αγάπη...

κάνει Τσικνοπέμπτη...

κούνα το κορμάκι σου μωρό μου,

σήκω το φουστανάκι σου...

This Mortal Coil - Song to the Siren "Cocteau Twins"

ψυχούλα μου...

Mπερδεύω χρόνους, τόπους,

εποχές, πρόσωπα

αντίστροφα δουλεύω

Προσθέτω ψυχούλα μου...

πως θα φτάσω στην αφαίρεση δεν ξέρω

βοήθησε με καρδούλα ...

καλημερούδια!!!!!!

αγνάντι...

Το σώμα
ουρανός είναι.

Καμιά πτήση
δεν το εξαντλεί.

Μες το αίμα μου κυκλοφορείς

γεμίζεις το σώμα μου.

Χωράω τον κόσμο.


ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

καλημέρα!!!!!!!!

........

Είναι των ματιών η φλόγα,
όμοια με των άστρων τη λάμψη,
που του ερωτευμένου την καρδιά
χωρίς οίκτο σπιθοβολεί;
Είναι των χειλιών η θέα,
πιο κόκκινη
κι απ' της τριανταφυλλιάς το στόμα,
όταν με της αυγής τα δάκρυα περιμένει
του πόθου μου τον ήλιο,
το νέο της παρθενιάς μπουμπούκι ν' ανοίξει;

........

Απόσπασμα από το ποίημα "Ύμνος στη γυναίκα"
του Νικόλα Βαγγελάτου, απο ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ

να πλέκει περιστέρια...

Της καληνύχτας,
τ' όνειρο του λευκού
του τρυφερού φτερού
τη σκέπη

Να σε κρατά
στα τρυφερά τα χέρια
των βλεφάρων,
με το νανούρισμα
να πλέκει περιστέρια

Οι πίνακες είναι της Jessicazoob


Αυτή τη μουσικούλα την αφιερώνω στο Μελισσάκι μου
και σε όποιο άλλο τρυφερό επισκεφτεί τούτο το σπιτάκι του φτερού

κύκλοι

Μετά από πρόσκληση του kyriaz στο μπλοκοπαίχνιδο, ανοίξτε το βιβλίο που έχετε
μπροστά σας ή δίπλα σας, στη σελ. 123, ανυπόμονη ούσα, το βιβλίο που κοβαλλάω
μαζί μου είναι

-Το ροκ που παίζουν τα μάτια σου, του Σταύρου Σταυρόπουλου εκδόσεις "απόπειρα" -

στη σελίδα 123 βρίσκονται κάτι σαν μια διακριτκή συμμετοχή.
Ως εκ τούτου δεν μπορώ να περιμένω να επιστρέψω στο σπίτι μου... και επειδή με έχει καταγοητέψει τούτο το αριστούργημα...

ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟ!

Καλώ την
elmenissa,
την "η" μου
τον κοτσυφάκο μου
τον Alexis B
και την Ξανθίππη, που με επισκέπτεται σιωπηλά...

Μετά την επιθυμία του κυριαζ να σας γράψω ένα απόσπασμα από το βιβλίο, ιδού...

"Έγινε η απώλεια συνήθεια μας.
Άκου. Μια απ' αυτές τις μέρες θα σ' ακουμπήσω μ' ένα ζευγάρι βιολέτες στον αφαλό και θα ρίξω τζιν σ' όλο σου το κορμί . Να καείς.
Νόμιζα ότι σ' είχα πάλι χτες, σε κρατούσα σφιχτά στο "Wild Horse", όλη νύχτα κολλημένοι, ήσουν η Marianne Faithfull κι εγώ ο Jagger, σου 'κανα πρόταση γάμου μεθυσμένος φτιάχνοντας δεκάδες μαγικές συνταγές από ποιήματα, εσύ so sad, μάζευες υπομονετικά τα λόγια μου απ' τον πάγκο και τα πέταγες στο τασάκι, πριν προλάβω να απολογηθώ, ξεπεράστηκα.
Μου έκανες πάλι ματ, πριν ακουμπήσω τα πιόνια.
Τώρα καθημερινότητα, ρουτίνα, και η ποικιλία στη μονοτονία αδύνατη.
Τώρα στη Πανεπιστημίου, εφημερίδα τοίχου, λουλούδια και Rock'n'Roll.
Τώρα κλειστοί χώροι, σκοτάδι και κίτρινα πρόσωπα.
Τώρα, σιωπή. Μια τελευταία συνάντηση θέλω.
Να βυθιστώ μαζί σου στα δακρυγόνα της πόλης.
Να κάνω σερφ στο κορμί σου, σβήνοντας τις πληγές, σε μια πανδαισία χρωμάτων και αντοχής.
Να υπογράψω στο στόμα σου με ΑΕΡΑ θριάμβου.

Θα 'ναι νύχτα σβηστός ουρανός χωρίς φεγγάρι κι ο χρόνος θα σταματήσει στο σημείο που θα του πω εγώ.
Όλα θα έχουν ησυχάσει εκτός απ' την κιθάρα του Gallagher που θα παίζει παραπονιάρικα for the last time την ώρα που η αναπνοή σου θα γεμίζει δάκρυα."

σελίδα 123 μείον 79, ελπίζω να αρέσει ...

οπως τον έχω φανταστεί

τι πέτρωμα να έχει...

Κάτι παράξενο συμβαίνει στο δωμάτιο μου
σαν πέσει η νύχτα.

Ένα πουλί ολάξαφνο
με φτερουγίσματα που μαχαιρώνουν τον αέρα
εισορμά κ' ύστερα ησυχία επικρατεί.
Ποτέ μου δεν ετόλμησα το φως ν' ανοίξω
και πάντα λέω τι να 'ναι το ολάξαφνο πουλί

τι πέτρωμα να έχει

πως άραγε να συγκινεί η μορφή του...

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

ετούτο τ' άστρο κοχυλιού...

ετούτο τ' άστρο κοχυλιού που στο λευκό απλώθει

Ει καθύπερθε λάβοις χρύσεα πτερά, και σευ απ' ώμων
τεινοιτ' αργυρέων ιοδόκος φαρέτρη,
και σταίης παρ' Έρωτα, φιλ', αγλαόν, ου μα τον Ερμήν,
ουδ' αυτή Κύπρις γνώσεται ον τέτοκεν

Εάν ψηλά στις πλάτες σου χρυσά φτερά αποκτούσες,
κι αν από τους ώμους σου τους αργυρούς
φαρέτρα με τα βέλη της περνούσες,
και στον εξαίσιο τον Έρωτα στεκόσουν πλάι, αγαπημένε,
μα τον Ερμή, ούτε η ίδια η Κυπρίδα θα αναγνώριζε
ποιόν έχει αυτή γεννήσει

...κοχυλιού χαρά είν' τούτη

μαζι ψυχη μου!!!!!!!!!!!!!

Πάνω σ' ετούτο το λευκό

μυτούλα κόκκινη

τούτο το ταγκό...

ΜΑΖΙ ΨΥΧΗ ΜΟΥ!!!!!!!

Μόνο με το λευκό στη σκέψη...

αποκλεισμένη απ' τη φασαρία

στο ανεπαίσθητο ροζ

τόση δα απόχρωση κάνει

το παρατεταμμένο βλέμμα...

στο ακίνητο σημείο...

Αφροδίτα μεν ουκ έστι, μάργος δ' Έρως οία <παις> παίσδει
άκρ' επ' άνθη καβαίνων, α μη μοι θίγης, τω κυπαιρίσκω
........................................................................................................
δεν είναι η Αφροδίτη,
είναι ο τρελαμένος Έρωτας που σαν παιδάκι παίζει
κατηφορίζοντας επάνω στ΄ακρολούλουδα - αχ, μη μου τα αγγίζεις!-
του νεαρούλη κήπαιρου

ΑΛΚΜΑΝ

ιστορία παλιά...

όπως έρχεται η νύχτα...

κι όταν φτάνει η αυγή,
να! μια αγγαλίτσα, ουρανού -γης

τούτο το φεγγαράκι,

συντροφιά στο πουλάκι μου...

Τι κόκκινο τ' όνειρο...

...πεθύμησα όψη θαλάσσης,
μ' έσπρωξε τ' όνειρο στη κορφούλα...

καθώς περνούν οι ώρες και φτάνει τούτη η γλύκα
που σκορπά η απογευματινή ώρα
σκέφτομαι τις εναλλαγές των χρωμάτων...
σε λίγο θα γλυκάνει το ροζ, μέχρι να φτάσει
στο πορτοκαλοκόκκινο της δύσης... μια άλλη διαδρομή θ' ακολουθήσω
στους δρόμους της Αίγινας κατά μήκος του Φάρου,
μέχρι ν' ανάψει το ΦΩΣ... ξέρεις για ποιό φως μιλώ, πάντα ήξερες...
πάντα με πονούσε τούτος ο σπαραγμός, να τον μαλακώσω,
απ' το παράθυρο περιμένω να γλυκάνει εκείνη η ώρα,
η δική μας ΩΡΑ, χωρίς τις παρατεταμένες σιωπές...
πρέπει να βρούμε την φωνή μας Αγόρι μου...

τη δική σου, τη δική μου, εδώ θα σταματήσω...

μια καρδούλα σου ζωγράφισα,
μ' ένα φιλάκι μέσα...

αγγάλιασε!

Μια εσύ, μιά εγώ
δαγκώνουμε αξεφλούδιστο

το πιό κ Ο κ κ ι ν ο Μήλο.

Τι άσπρα τα δόντια σου.

Τι κόκκινο τ' όνειρο.

ΡΙΤΣΟΣ

από Mαργαριτάρια κρίνοι...

Tα ντύλιξε προσεκτικά, με τάξι
σε πράσινο πολύτιμο μετάξι.


Από ρουμπίνια ρόδα, από μαργαριτάρια κρίνοι,
από αμέθυστους μενεξέδες. Ως αυτός τα κρίνει,

τά θέλησε, τα βλέπει ωραία, όχι όπως στην φύσι
τα είδεν ή τα σπούδασε. Μες το ταμείον θα τ' αφίσει

δείγμα της τολμηρής δουλειάς του και ικανής.
Στο μαγαζί σαν μπει αγοραστής κανείς

βγάζει απ' τες θήκες άλλα και πουλεί – περίφημα στολίδια–
βραχιόλια, αλυσίδες, περιδέραια, και δαχτυλίδια.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ

Soko - The Dandy Cowboys ( Unofficial Video )

...

μη με ξυπνάτε...

Πάω να βουλιάξω στ' όνειρο, το πρωί..


Το πρωϊνό μου επεθύμησε άλλο "όνειρο"

όνειρο μέσα στο Όνειρο

Marta Sebestye

...

...τώρα θυμάμαι την ολόγοργη παιδούλα.

ΕΙΔΥΛΛΙΟ

Και τώρα που αποσκέπασε η μπασά τη χώρα,
κι ο μώλος είναι πέλαγο, γιαλός ο δρόμος,
και στο κατώφλι του σπιτιού μου η βάρκα αράζει·
τώρα που βλέπω όπου κι αν ρίξω τη ματιά μου,
τη νίκη του νερού τη δόξα του κυμάτου,
και την πλημμύρα αυτοκρατόρισσα τη βλέπω·
τώρα που σιγαλά και που γλυκά τα φύτρα,
τα σπίτια, τα κορμιά τα σφιχτοτριγυρίζει
κατακλυσμός καλόγνωμος και παιχνιδιάρης·
τώρα που σκάφτει ολόβαθα στα πλατιά στέρνα,
του δέντρου της υγείας φυτευτής, ο αέρας,
από τον ανασασμό της θαλάσσας θρεμμένος·
τώρα θυμάμαι την παιδούλα, που το δρόσος
τ’ αγνό είχε του νερού, κι ακράταγη σαν κύμα,
τήνε περνούσε στην ορμή και την πλημμύρα·
τώρα θυμάμαι την ολόγοργη παιδούλα
.......

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

Καλημέρα!!!!!!!!!!!!!!!

στους θάμνους οι αστερισμοί ...

ΧΛΩΡΙΔΑ ΚΑΙ Η ΠΑΝΙΔΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

ΧΛΩΡΙΔΑ (Mozart, η καλή Κυριακή)

Ωσεί χιών η χελιδόνα πάει στον Απρίλη
και τραγουδά ο μήνας κύματι θαλάσσης.
Μελτέμι των ήχων απ’ το καλοκαίρι της πατρίδος μου πάλι
σε καθ’ εποχή το πουλί της ευθύνης
πέρα στα δέντρα η αγάπη ευωδιάζει κ’ εφέτος.
Ο σφυριγμός των ερπετών εδώ νικήθηκε
στους θάμνους οι αστερισμοί πέφτουν έρημοι τη νύχτα.
Φωνάζω και λέω να η δροσιά στα πρωινά μαναβικά της Ελλάδας
κι ο έρωτας από θεού μεσ’ στ’ όνομά σου, τρυφερό στοιχειό
μεγάλο σαν ουράνιο μεσημέρι.
Ποιά χαραυγή με ρόδa στα χείλη και στα έαρα
καθώς αγγίζω το στηθάκι ενός πουλιού σε
γαλανή ελπίδα.
Είναι πουλί χαρούμενο σαν αετός και σαν τα κρυερά γεράκια
στροβιλίζονται χιλιάδες άγγελοι σε μακρινό Απρίλη
δεν είναι μήνας του καιρού δεν έχει τις τριάντα μέρες
είναι ψηλά στον ουρανό και διώχνει το σκοτάδι
μ’ άσπρους πετεινούς.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

Kαθώς προχωρά η μέρα,
οι εναλλαγές διαδέχονται η μια την άλλη...

στο νησί...

'Oταν τρελαίνετε έτσι ο Άνεμος
σκέφτομαι ότι προσπαθεί να διώξει ό,τι μας λεκιάζει...

Τρέχει ο νους μου στο νησί,
σκέφτομαι οτι θα έχουν μεγαλώσει αρκετά
για ν' αντέξουν στη δύναμη του...

Πόσο θα έχουν μεγαλώσει άραγε?
...τόσα άλλα που τα κρατώ εντός μου.

αναστημένους σε καθρέφτες...

ΑΓΑΠΗ
Περδικόστηθη Τσιγγάνα
ω μαγεύτρα, που μιλείς
τα μεσάνυχτα προς τ’ άστρα
γλώσσα προσταγής

που μιλώντας γιγαντεύεις
και τους κόσμους ξεπερνάς
και τ’ αστέρια σου φορούνε
μιά κορώνα ξωτικιάς!

Σφίξε γύρω μου τη ζώνη
των αντρίκειω σου χεριών·
είμαι ο μάγος της αγάπης,
μάγισσα των αστεριών

Μάθε με πως να κατέχω
τα γραπτά θνητών κ’ εθνών,
πως τ’ απόκρυφα των κύκλων
και των ουρανών·

πως να φέρνω αναστημένους
σε καθρέφτες μαγικούς
τις πεντάμορφες του κόσμου
κι όλους τους καιρούς·

πως υπάκουους τους δαιμόνους,
τους λαούς των ξωτικών,
στους χρυσούς να δένω γύρους
των δαχτυλιδιών...

Μάθε με όλα να διαβάζω
τα υπερκόσμια μυστικά
στο σκολειό της αγγαλιάς σου
μέσα στα φιλιά

...................................

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

Kαμιά φορά όταν ο άνεμος βροντά
όπως σήμερα,
με πιάνει μια νοσταλγία θαλάσσης,
κάνω βουτιά στα βάθη της
να σε αγγαλιάσω,
ζεσταίνω το βλέμμα μου...

J.S. Bach - Air on the G String, Sarah Chang

...να η βαρκούλα!

να τα βάλεις στη βαρκούλα,

όλα δικά σου ψυχή μου... να γλυκάνει το βράδυ σου!

Με μιά προσευχή...

...περνάει η Μέρα μας

Verdi-Traviata

τέλειος, ο...

....

.............

...............!!.........

είναι όμορφο να πατάς,

στρογγυλεύεις

τις ώρες...

να στογγυλεύεις...


Από την Μυθολογία του Μάνου Χατζιδάκι

παραλλαγές!

Ξεκινώ αντίστροφα, κάνω ένα ολόκληρο κύκλο

ΟΛΟ-κληρο

κάνω στάσεις, πολλές, μένω σ' αυτή την υπέροχη πρόταση

"έλα εδώ, σ' εμένα!"

που σημαίνει φύγε απ' τον Θυμό...

Θαυμάζω, μια μικρή μετάλλαξη,

μια μικρή παραλλαγή της λέξης

την θέλω ΟΛΟΚΛΗΡΗ,

να γεμίσει το στόμα μου με μιά ΛΕΞΗ!

ΑΓΓΑΛΙΑ-ΟΥΡΑΝΟΣ

Θα την προφέρω σωστά, θα την γράψω σωστά

χωρίς παύσεις...

... να έρχεσαι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Έχω πάθει μ' αυτή...

Sibelius, kullervo με την Royal Stocholm philahrmonic Orchestra

Τα Λιανοτράγουδα, του Χατζιδάκι
με την Φλέρυ Ντατωνάκη και τον Δημήτρη Ψαριανό, σε δημοτικό
ο παλιοκομπιούτερας, τόσα λάθη...

...

Όπως παίζω κουτσό περιμένοντας στην αποβάθρα

εκείνη τη χαρουπιά...

βάφω την εικόνα μου ολόκληρη με τούτη τη ζαχαρίτσα...

έτσι την αισθάνομαι στον ουρανίσκο μου,

πριν κατέλθει στις πατούσες μου

και με κυριεύσει ολόκληρη...

~~~~~~~~~~

Στον επόμενο σειρμό πηδάω...

Aνάμεσα σε δυό συλλαβές...

...πάω για αγριολούλουδα

Καλό Μήνα!





Από ένα άλμπουμ που αγόρασα πριν από κάποιους μήνες,

είχα ακούσει μόνο το ένα cd, χθες το άκουσα όλο...

Johan Friedrich Fasch, Guitar Concerto in D minor

*Δεν χρειάζεται συλλογική σκέψη ΜΩΡΟ ΜΟΥ

να σκύψεις να μαζέψεις το σκουπίδι...

δυναμώνω κι άλλο τον ήχο...