...τώρα θυμάμαι την ολόγοργη παιδούλα.

ΕΙΔΥΛΛΙΟ

Και τώρα που αποσκέπασε η μπασά τη χώρα,
κι ο μώλος είναι πέλαγο, γιαλός ο δρόμος,
και στο κατώφλι του σπιτιού μου η βάρκα αράζει·
τώρα που βλέπω όπου κι αν ρίξω τη ματιά μου,
τη νίκη του νερού τη δόξα του κυμάτου,
και την πλημμύρα αυτοκρατόρισσα τη βλέπω·
τώρα που σιγαλά και που γλυκά τα φύτρα,
τα σπίτια, τα κορμιά τα σφιχτοτριγυρίζει
κατακλυσμός καλόγνωμος και παιχνιδιάρης·
τώρα που σκάφτει ολόβαθα στα πλατιά στέρνα,
του δέντρου της υγείας φυτευτής, ο αέρας,
από τον ανασασμό της θαλάσσας θρεμμένος·
τώρα θυμάμαι την παιδούλα, που το δρόσος
τ’ αγνό είχε του νερού, κι ακράταγη σαν κύμα,
τήνε περνούσε στην ορμή και την πλημμύρα·
τώρα θυμάμαι την ολόγοργη παιδούλα
.......

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ