Εκεί που παιχνιδίζει η ψυχή μου!

Ταξίδεψα, αγάπησα, αγάπησα...
ευχαριστώ όσους μου στάθηκαν,
εσένα που πονεμένη μ’ άφησες να μείνω στον όμορφο
παραμυθένιο κόσμο σου...

εσένα που ο καημός σου με κράτησε...

Γιάννο μου που μ’ εμπιστεύτηκες και με βοήθησες
να φτιάξω τούτη τη γωνίτσα

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΛΟ ΜΟΥ!

Σ’ όλους όσους μ’ εμπιστεύτηκαν και άφηναν γλυκύ λόγο,
ακόμα και σ’ όσους πόνεσα...

ΑΓΑΠΗ ΚΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΕΛΝΩ!

Σ’ εσένα γλυκιά μου Σίλια που πιστεύεις στον ΑΝΘΡΩΠΟ
και μου έφερες τούτο το ΥΠΕΡΟΧΟ...

ΤΡΕΙΣ ΦΙΛΟΙ ΗΡΘΑΝΕ ΝΑ ΜΕ ΔΟΥΝ
-----------------------------

Όλα έμοιαζαν σήμερα σάμπως ήρθε
ο Ταΰγετος
ενώ ήμουνα εγώ που πήγαινα πάντοτε.
Τον έβλεπα που όλο πλησίαζε,
που όλο και πιο καθαρές οι πτυχές και οι κορφές του,
κινούμενες μέσα στο φως, αερόπαιζαν.

Ερχόνταν κι οι τρεις τους.

Δεξιά του ο Αη-Γιώργης στ' ασημένιο του άλογο.

Η Παναγιά στα ζερβά του, με το ανάλλαχτο εκείνο
φόρεμά της, το κόκκινο. Μια τούφα χρυσό
ανοιξιάτικο φως τα μαλλιά της, κυμάτιζαν.
Στο ένα χέρι της κράταγε κλωνάρι από δρυ,
μυρτόκλαδο στο άλλο της.

'Εδειχνε είκοσι χρονώ ο Ταΰγετος.
Η Παναγιά , δεκατεσσάρω.
Ο Αη-Γιώργης, δεκάξι. Τραγούδαγαν.
Τους απάντησα τρέχοντας έξω από την πόλη
και σε λίγο, επειδή δεν χωρούσαν να μπουν
απ' την πόρτα στο σπίτι μου,
τους άνοιξα ένα μεγάλο παράθυρο στην ψυχή μου
και πέταξαν μέσα

τ ρ ι α ν τ ά φ υ λ λ α .

--------Νικ.Βρεττάκος-----

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

Sara Baras - El Albaicín