Ο πρόγονος μου ανεβαίνει από βαθιά
Κρύβοντας το μοναδικό του δόντι μήπως φοβηθώ
Μια μαύρη ρίζα αλλ' ανεβαίνοντας
Τρίζουν οι τσέπες του
Κάτι σκουλικιασμένες καραμέλες και
Άκου μου λέει ακόμα, ο λόγος έστεκε
Ακόμα ο λόγος μη μιλάς θα τον σκοτώσεις _ ή
Ν' άνθιζε ο βράχος το νερό
Να πέταγε τα τσόφλια του ψηλά μια μουσική
Αλλά ήταν το νερό ρηχό και μαύρη πέτρα
Κώστας Γ. Παπαγεωργίου _ Ποιήματα 1972-1990
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου