Σε βλέπω να σκας πάνω στο λόφο
Τεράστιο μπαλόνι, παιχνιδάκι στα κοιλώματά του.
Σαλεύουν τα φυλλώματα
Τέτοιες ώρες προβάλλουν τα ξωτικά, έλεγε.
Ζάρωνα, ζάρωνα_νυχτερινός φόβος.
Και που πήγε εκείνο το «φεγγαράκι μου λαμπρό,
φέγγε μου… φέγγε μου…
Πήρε η νύχτα φως.
Σημείο επιβίωσής της
Γύρε να κοιμηθείς!
Παίρνουν φως τα όνειρα
Εκδικούνται
Που πήγε η μικρούλα που χόρευε,
πως έγινε ο φόβος μόνιμος κάτοικος;
I shall fly
I shall fly, once
4 σχόλια:
σε φιλώ
αυτό
χαίρομαι που υπάρχεις και έτσι...
Orelia
Παράθυρα είναι, άλλοτε ερμητικά κλειστά κι άλλοτε ορθάνοιχτα… :)
φιλιά
@
εδώ, παιδί μου, είναι η μικρούλα,
που χόρευε !
πού θε νάτανε δηλαδή ;
και το "φεγγαράκι μου λαμπρό" εδώ είναι.
κι οι φόβοι, κι οι χαρές, όλα μέσα!
ανθρώπινα.
είναι η ζωή...
μεγάλη αγκαλιά :)
libre
αγκαλιά κι από μένα, μεγάλη... :)
Δημοσίευση σχολίου