Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013
Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013
τσακισμένα οστά...
Έπιασα το μολύβι να γράψω, κολλάει το μυαλό μου τελευταία…
Κοιτάζω το απέναντι σκηνικό, χαμηλό διόροφο, η καμινάδα (σόμπας)
καίει ασταμάτητα, ο άνεμος στροβιλίζει τον καπνό,
το δεντράκι που μου κρύβει τη θέα τους, σήμερα λύγισε,
έτσι λυγίζουν οι αδύναμοι… πρέπει να βγω,
σκέφτομαι... θ' αναληφθώ σαν τη Μαίρη Πόπινς…
Ξαφνικά ξεφύτρωσε μπροστά μου τούτο…
άνθρωποι με τσακισμένα οστά...
είναι σαν το χθεσινό όνειρο, κάποιος κύριος
πετάχτηκε στο παράθυρό μου
μ' ένα κατεβατό κείμενα που δεν μπορούσα να διαβάσω…
μάταια προσπαθούσα να βρω διαφυγή…
Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)