Δεν ξέρω αν έχει φεγγάρι, κάπου ίσως θα υπάρχει κι αυτό,
μια βαρκούλα στα κύματα θά 'θελα, καταφύγιο…
Ένα πεσμένο φύλλο στη βροχή…
Άνοιξα το παράθυρο και μύρισε, μύρισε…
Πάω να χωθώ πάλι στις λέξεις του Μπάνβιλ, τι επιδεξιότητα!
Καιρό είχα να χαρώ γραφή, να μη σε νοιάζει τι γράφει, αλλά πως γράφει,
άσε που σ' ανοίγει εγγάρσια…
«Ένα λαμπύρισμα, ένα τρεμούλιασμα στον αέρα.
Απόκοσμη αίσθηση, σαν κακό προαίσθημα».
*αλλού θα ήθελα να είμαι...
άλλαι μεν βουλλαί των ανθρώπων άλλα δε Θεός κελεύει...
2 σχόλια:
εύχομαι σύντομα να βρεθείς σε αυτό το αλλού
φιλιά πολλά, κορίτσι
θαυμάσια μουσική!!!
(αλλού θα 'θελα να'μαι...αλλιώς θα θελα να'μαι)
κοριτσάκι, καλησπέρα!
είθε... :) :)
ονειρικό δεν είναι;
φιλιά
Δημοσίευση σχολίου